Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Menzildeki yolda dördüncü mola,
Artık dönemezsin sağ ile sola,
Bu gece en uzun gecedir kula,
Ne dilin konuşur ne gözün görür,
Sonsuzluğa doğru bir kervan yürür.

Kartallara eş oldum sonsuzluğu at sürdüm,
Neşesi çilesiyle bir ömür geldi geçti.
Günahı kötülüğü kendi kendimde gördüm,
Şeytanın hilesiyle bir ömür geldi geçti.

Kimden neyi saklardı sırrı neydi gecenin?

Tahıl taşın arasından çıkarsa
Öğütür taş taşı bir zaman sonra
Elkızı araya fitne sokarsa
Görürsün gardaşı bir zaman sonra

Ömrü törpüleyen arsız avratla

Ne de çabuk geçti bahar ile yaz,
Mevsim kışa döndü güz bitti gayrı.
Kesilir nefesim yürüsem biraz,
Yol yokuşa döndü düz bitti gayrı.

Irmak gibi çağlayarak akardım,

Çığnaya çığnaya doldur samanı
Araba bizimdir çeten bizimdir
Tarla herk ederken biter dermanı
Küheylan bizimdir köten bizimdir

Hayvan işe başlar dehle haydayla

Fildişi kulede sırça sarayda
Gününü gün eden bizi ne bilsin
Fakir borç içinde yüzer her ayda
Birini bin eden bizi ne bilsin

Köpeği kediyi sevip süsleyen

Sen orada ben burada herbir çocuk başka yerde
Hiç üzülme ey cananım bu bayramda böyle olsun
Sağlık versin yüce Mevlam düşürmesin başka derde
Geçer bu günler sultanım bu bayram da böyle olsun

Bayram mutluluk demektir yaşarmasın kara gözün

Kırışmış buruşmuş bedene inat
Genceciktir canlı kanlı bu gönül
Dünya nimetinden etmez feragat
Yirmisinde delikanlı bu gönül

Zaman geçer o geçmeyen  çağ olur

Hararetim dinsin diye içeni
Ne susatır ne kandırır bu pınar
Hu deyipte şu dünyadan geçeni
Bir gerçeğe uyandırır bu pınar

Membaıdır iki kaşın arası

Tahtadan kılıcım söğütten yayım
Destanları duya duya büyüdüm
İslenir ateşte demlenen çayım
Koyun kuzu yaya yaya büyüdüm

Çember çevirerek yokuşlar indim