Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Meyve verdi diktiğimiz fideler
Dallar yeşil erik oldu gel gayrı
Anadan ayrılan kuzular meler
Sarı civciv ferik oldu gel gayrı

Horoz öttü yeni bir gün başlıyor

Gönül gözü ile görmezse eğer
Âmâya her daim gecesin dünya
Bulmazsın gönlümde zerrece değer
Devler diyarında cücesin dünya

Manadan uzakta kalan kulların

Hoş sohbetli yâr beklerken cahil cühelâ düşer
Kara bahtım ne gün sana bir gözü ela düşer

Binlerce güzel içinden bir güzele meyletsem

Hazana mı uğradı kalbimdeki son çiçek,
Bundan böyle bahçemde bülbüller ötmeyecek,
Senden ayrı gurbette çektiğim bu çileler,
Sevdiceğim korkarım hiç mi hiç bitmeyecek.

Ayrılık azap oldu yakar beni gurbette,

Silinmez silgiyle kader çizgisi
Allah ne yazdıysa tecelli eder
Mevla bozmaz ise kulun yazgısı
Ne kırk dokuz eder ne elli eder

Gülzara döndürür ateş közünü

Aylak aylak mehlede it taşladım
Sırtaplık namımı saldım elleam
İlkokula on yaşımda başladım
Başıma bir bela aldım elleam

Ortalık ayazdı tipiydi kardı

Üzülme dileğin kabul oldu bak
Sevin ellerine hadi kına yak
Çık ta pencerene sokaklara bak
İstesem de istesen de gelemem

Yataklara mahkum oldum gör işte

Badı saba vaktidir nedir figanın zarın
Neden feryat edersin kimedir intizarın

Avazın arşa çıkar didenden kanlar akar
Kargaya mı yurt oldu yoksa bülbül gülzar ın

En modern silahların devşirme askerlerin
Kahraman Mehmetçiğe cennet sunduğu yerdir
Vatan uğruna kurban adanmış neferlerin
Şahadete erişip kanla yunduğu yerdir

Ateş kusan gemiler parçalanan tabyalar

Yıl bin dört yüz eli üç mayısın son günleri
Korku düştü bizans gökler karardı bugün
Kadırgalar Haliç ten çevirdi dümenleri
Yiğitler dört bir yandan surları sardı bugün