Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Bir ihtiyar gördüm dün sabah burda
Vurmuşlardı sırtına büyükce şelek
Ağlıyordu hemi yürürken karda
Gülmemişti sanki onada felek

İçim parçalandı gözlerim doldu

Sürgün yedim vatanımdan
Bugün dünden beter anne
Çok çan aldılar canımdan
Demediler yeter anne

Her bir koldan saldırdılar

Çocukluktan kurtulmayı, büy(ü)meyi
Sabırsızca gözlediğim günler hey
Büyüklerin yaptıkları çok şeyi
Kişifleyip gözlediğim günler hey

Yazın güneş kavlatırdı derimi

Çilelerle dost olmuşum
Sevdaya götürün beni
Mecnun'um çölde kalmışım
Leyla'ya götürün beni

Yıllardır onu ararım

Mutluluğun istemem bana azap vermede,
Beni kaderim ile baş,başa bırak gülüm.
Sevgi şefkat dilemem beni hakir görmede,
Dertler taşıt misali bense son durak gülüm.

Bundan böyle yüzüme gülme gayrı istemem,

Heves edip türlü hayal kurarken
İlkbaharda gülün soldu mu senin
Can dediğin cana derman ararken
Muradın yarıda kaldı mı senin

Vücudu dokurken dert ilmek, ilmek

Hasbi hal edelim hele gel şöyle
Değilsin bugünler havanda gardaş
Eski günler geçti kahretme böyle
Su döğme boşuna havanda gardaş

Bilirim ve lakin bilmekte yetmez

Altından kafes olsa bülbüllere zindandır
Metruklar viraneler baykuşa gülistandır

Ram olurum dertlere senden geldikten sonra
Sensiz aldığı nefes bu bizara hicrandır

Amil oldun şu gönlümü derde eyledin duçar
Dipsiz dehlizler içinde bıraktın beni naçar

Karanlıktan kurtar beni ziya ol yollarıma
Duymaz mı ki imdadımı yar benden neden kaçar

Salınma ey güzel, geçer bu gençlik
Aynalardan bile kaçar olursun
Kuşlar misalidir. uçar bu gençlik
Gençliğin giderken naçar olursun

Anılarla yaşamaya başlarsın