Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Şöhrete şöhret katar
Hayvanın taklacısı
Çıkar için dost satar
İnsanın taklacısı

Sorma bu ne demektir

Yaylalar

Başa duman gönle efkar bastı mı
Dertlerimi üleştiğim yaylalar
Doldurmaya küleğimi testimi
Pınarına yanaştığım yaylalar

Türk de olsam Kürt de olsam Arap ta
Ne fark eder Müslümanım yetmez mi?
Yoğrulmuşuz İslam denilen kapta
Ortak paydam dır imanım yetmez mi?

Yunus Emre Hacı Bektaş Mevlana

Koşar adım nereye gidiyorsun ey yolcu?
Menzile giden yolda ne ilksin ne sonuncu.

Has bahçemde kütüklere yer vermem
Gövdede dal dalda meyve isterim
Atımı yabana yazıya sürmem
Yolcuya yol yolda gaye isterim

Sevgi pınarının suyundan içsem

Dokunup sarmasam da her anım senle gülüm
Gözlerimde yağmursun saçlarımda kar benim
Unut beni demiştin seni unutmak ölüm
Ben çekerim sen gönder olsun âh-u zar benim

Nasıl unutulursun her saniye özlerim

Düşman gitti yurdumdan lakin kargaşa kaldı
Unutuldu ismimiz Hans John Nataşa kaldı
Yardım eyle Yarabbi galip et bu savaşta
Şu ölesi nefsimle şeytan baş başa kaldı

Gidişine matem tuttu kalanlar
Vatanı candan da aziz bildiniz
Ne mutlu sizlere şehit olanlar
Asıl ölü biziz siz dirildiniz

Düşman bana neylesin ne ederse yar eder
Çatar hilal kaşını tanımaz ağyar eder

Derdimin dermanısın diye varsam yanına
Bir bakışla gönlümü yıkar tarumar eder

Aşkın ile doğdum bırak öleyim
Mutlu ol mesut ol budur dileğim
Son bir olsun gözyaşını sileyim
Çile çeken ben olayım sevgilim

Ayrılmamak için çok yemin ettin