Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Daha dün buzağıydın ne çabuk dana oldun
Yahu yaşın neydi ki çar çabuk ana oldun
Anan babam can verdi kasabın ellerinde
Sen bir avuç yem için kasaptan yana oldun

Barınacak ahırın yerinde etin besin

Kul azınca Yaradan neler getirdi başa
Kaldık mı şimdi hasret dağa toprağa taşa
İşte bomboş meydanlar evinde yalnız yaşa
Ben vazgeçtim dünyadan isteyende hırs olsun
İsterim ki bu günler insanlığa ders olsun

Onun bunun ellerinde eğrilip
Meydanlarda yiğit asan ip misin?
Zor olan işlerden kaçıp sıyrılıp
Haksızlığa karşı susan ip misin?

Hak yoluna kastedene desteksin

Tavukları sansar boğmuş pinnikte
Bir culla bir ferik kaldı bizlere
Kurt ısırmış yaralanmış enikte
Sol kulağı yirik kaldı bizlere

Koyunun boynunda dıngırdar kelek

Yazdığın mektuplar zarflarda kaldı
Üstad öldün bu günleri görmedin
Tozlandı kitaplar raflarda kaldı
Cahil cahil beyinleri görmedin

Vurguncular başa sezar oluyor

Çöl rüzgârı kumlu olur dağ başına yağar kar
Gönlüne od düşürenin çıngısı cihan yakar

Bir bakışınla usumu aldın gittin başımdan
Büyülendi şu gözlerim bedenimi sardı har

Meydanlar ıssız sessiz kapandı mekânların
Anladın mı ey gafil kimmiş mülkün sahibi
Şimdi dünya kafese tıktığın hayvanların
Hür geziyor aslan fil kimmiş mülkün sahibi

Yapılan her zulümüm bedeli olur tabi

Kiralık akıllılar size saygı duyulmaz
Eşeğe eşek demek hakaretten sayılmaz

Ömür biter kul can verir,
Gelir geçer değil miyiz?
Biz yürürüz zaman yürür,
Konargöçer değil miyiz?

Fakir bulamazken ağda,

Cihat yollarında ömür tükettim
Denizleri geçtim dereden korkmam.
Meydanlarda aslanlarla cenk ettim
Samanlıkta üç beş fareden korkmam.