Bürhan iken elde Kur’an;
İmkân var mı yanılmaya?
Kul okurken onu her an;
Nasıl etmez Haktan hayâ?
Furkan iken onun adı;
Geldi geçti koca ay;
Bu son fırsat unutma!
Bari şu kandili say!
Bu son kandil unutma!
Neden niçin ve niye?
Niyetinden yok şüphem
Ama tavrın çok müphem
Vurmaz isen nefse gem
Yola gelmez be kızım!
Var belli ki inancın
Canın cennet istiyorsa arkadaş;
Sor soruştur öğren onun yolunu!
Ve o yola çekinmeden koyup baş;
Sevk et ona her Allah’ın kulunu!
Sırf taleple hallolsaydı bu husus;
Sınavdayken şu diyarda;
Zor mu geldi cefa gönül?
Bir yolcuyken sen bu dar’da;
Tek isteğin sefa gönül?
Ölümlüdür cihan madem
Bir kalp vermiş yaratan, sevsin diye kendini
Cahil Hakkı es geçip, âşık olmuş faniye
Nasıl yapar bunu kul, hiç görmeden son dini?
Ama ekser yaparak, asi olmuş Sani'ye.
Yatıp durma birader, hoş değildir boş durmak!
İşin yoksa ilk hamlen, olsun işe başvurmak.
Tembeli sevmez kat’a, Allah ve de kulları!
Hiç uyar mı mantığa, iş kurmadan düş kurmak?
Atıllara ekmek yok, ümitlenme nafile!
Canım cennet çekiyor da; istemeye yok yüzüm.
Kalp sonsuzluk diliyor da; zor geliyor hep çözüm.
Nefs zahmetsiz rahmet ister ve de bunda ısrarcı(!)
Ne olacak benim halim, bir çare bul be gözüm?
Ne çocuğu kardeşim?
Velet resmen canavar!
O, oldu da tek işim;
Etti yine arzı dar.
Laf anlatmak ne mümkün?
Kâfi değil sırf dilek, kemal için ey müştak
Ermek ise emelin, bunun için eyle sa’y
Şu gerçeği kitapta, faş etmişken bize Hak
Ayetlere lakayt’ın, gayretini boşa say.
Erdem işi zor iştir, bir çırpıda erilmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!