Demedim mi tapma haz’a?
Dedim ama sen takmadın.
Dedim; yoksa yersin ceza!
Sözlerime hiç bakmadın.
Dedim; asla düşme gafa!
Sınav deyip geçmeyin!
Bu sınav başka sınav.
Zor zannedip kaçmayın!
Dönüşsün aşka sınav!
Erkek kadın her ergin;
Çıktığında o deccal, son deminde zamanın;
Sakın ona aldanma, yoksa gider imanın!
Çünkü nar’a nur deyip, nura da nar diyecek.
O gün nar’ı tercih et, onda zira emanın!
Her diline geleni, söyleyemez bir mü’min!
Çünkü fem’den çıkanın, vebali var vebali!
Edep denen bir şeyi emrederken son hak din,
Bu dine inanlar, yok sayamaz o hali!
Yalan denen mereti, nasıl söyler inanan?
İman etmek mucibiyken izanın;
Niye halen yaşıyorsun kararsız?
Aleyhine delil iken o zannın;
Araflarda gidip gelmen yararsız!
Onca delil yetmiyor mu sana da;
Senin normal dediğin, öyle midir gerçekte?
Keşke onu demeden, bir kitaba baksaydın!
Her yaptığın devrimin, ilk olduğu gerçek de;
Ama bunu yaparken, neden dini yok saydın?
Seçmenine sormadan, marifet mi devirmek?
Yaz gününde yağsa kar
Hiç denir mi buna kar?
İşin normal olanı;
Kış üşütür yaz yakar.
Zemheride varsa har
Derdin çoksa vatandaş;
Yad’a gitme bize gel!
Bizar ise gamdan baş;
Hak önünde dize gel!
Sıkıyorsa boş kelam
Der-hatır et aslını, dikme burnu havaya!
Senin aslın yiğidim; tiksindiğin bir meni.
Tevazuu yeğleyip, son ver artık havaya!
Yoksa seni ins kılan, yapar inan bir deni!
Hazır olmalı her an;
Çıkar diye ins ferman.
Geldiğinde o zor an;
Mecbur herkes sefere.
Çağrılınca Hu’ya can;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!