Diyorsan ki; Mü’min’im? Kılmalısın sen namaz!
Madem dersin; Hak dinim; Öyle ise kıl namaz!
Lam’ Cim’i bırak ta; Mü’min isen kıl namaz!
Çünkü onu sadece, kafir olan kılamaz!
Olur insin lehine, bazen, na-hoş şer bela;
Zira onu temizler, Haktan gelen her bela!
Zor gelse de şu ins’e; gökten inen bir bela;
Sabrederse kul ona; olur büyük kar bela!
Sakın gelip de gaza;
Her tellala aldanma!
Aldanırsan es-kaza;
Her sözünü hak sanma!
Dürüst sanıp tüm nas’ı;
Şayet halisse niyet?
Göster biraz ciddiyet!
Yoksa kalpte art niyet?
Sallama hocam sallama!
Lütfen dini solama!
Önce selam sonra kelam;
Emr-i Resul budur bize!
Mühmel kalsa şayet selam;
Büyük ziyan hepimize!
O da nedir deme sakın!
Oku derken sana Hak!
İkra derken yüce Rab!
Aziz dostum bu emre;
Farz değil mi intisap?
Önce öğren sen dini!
Gerçek varken yattın düşe
Ne diyeyim sana gönül?
Gül dururken kondun leşe
Ne diyeyim sana gönül?
İlk değil ki, bu yanlışın
Dar mı geldi taat için cami de;
Israrcısın cem evinde birader?
Mü’min isen yap görevi camide!
Ne işin var cem evinde birader?
İsevi’ysen kilisede yap onu!
O anlar sırf mü’mini
O arkalar bu dini
Ve de bilir haddini
Ondan illa Erdoğan!
O ne ırkçı ne solcu
Her döndüğü tarafta, bekler insi bir günah
Yok, kaçacak bir diyar, arzı saran fitneden
Kul bir kere denenip, gelmez arttan o penah
Başlar yeni bir sınav, bir diğeri bitmeden.
Öyle çok ki masiyet, saymak ile tükenmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!