Uyan artık ihtiyar!
Değil hayat sana yar!
Madem yaşam fanidir;
Şu gönlünü bir uyar!
Kendine gel ihtiyar!
Gece gündüz hep onunla meşgulsün
Senin derdin sırf dünya mı arkadaş?
Bu dünyaya ne kadar da düşkünsün?
Senin derdin sırf dünya mı arkadaş?
Bilmez misin sen bu hanın sonunu?
Sen bu idrak, izanla;
Bir Salih olamazsın!
Kalpte onca kem zanla;
Bil Salih olamazsın!
Zıt gittikçe dinine
Âdemoğlu niye niçin;
Halk olundu duymadın mı?
İnsan arza kulluk için;
Sevk olundu duymadın mı?
Kim kaçarsa vazifeden;
Dürbün misal iki göz’le;
Onca şeyi görmedin mi?
Bakıp daim sathi göz’le;
Sırrı halk’a ermedin mi?
Konuşurken onca suret;
Çağırsan da hoş’a beni,
Hiç çağırma boş’a beni!
Bir an önce boşa beni!
Sevmiyorum seni dünya!
Benzetse de kimi em’e;
Zor diyorsa bir şeye, şeytan denen o melun;
O zorlukta mutlaka, hayır vardır arkadaş!
Zahmette rahmet varsa ki vardır emin olun;
O zahmete katlanmak, kula kardır arkadaş!
Gören sanır bir sapkın!
Şeytan mısın melek mi?
Şu denli nasıl saptın?
Şeytan mısın melek mi?
Bir bayanken sureten;
Kulluk için gelmiş iken şu arza;
Yapmayana büyük ayıp olmaz mı?
O şey uymak iken, sünnete farza;
Sırt dönene, azim kayıp olmaz mı?
Böyle takdir etmiş madem ki Hakim;
Şer cephesi ittifakta, aç gözünü müslüman!
Hedefleri vatan millet ve de elbet din iman!
Dış güdümlü hainlerde, ne insaf var ne vicdan
Kullanılan malzemeler, fitne fücur, zan güman.
Dört ayaklı bir ahzab bu, bilmen gerek durumu!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!