ÖLECEK İNSAN
Âdem-Havadan, soyu-sopu.
Altında durur, alev top’u.
Böyle yerden, alırlar tapu.
Bir gün, ölecek insanoğlu.
ÖLEMEDİM
Ellerim, ekmeğimi tutmaz oldu.
Ayaklarıma, kara sular doldu.
Bilemiyorum, bana böyle n’oldu.
Soldum soldum, bir türlü ölemedim.
Kulaklarımda, sesleri duymuyor.
Yine, sevdiğimi özledim.
Köy’lerine, varasım geldi.
Yol’una, oturup gözledim.
Boy’larını, göresim geldi.
Şirindi, tatlıydı, dil’leri.
Öyle haller var ki, baş’ımızda.
Takoz dolanıyor, taş’ımızda.
İlla mikrop olur, aş’ımızda.
Yesen olmuyor, desen olmuyor.
Haksızlık sürüyor, hat safa’da.
Kafa kafayı, tutmayınca,
İnsan huzur bulmuyor, Anam.
Kucaklaşıp da, yatmayınca,
Yatak sıcak olmuyor. Anam.
Tatlı dillerden, tatmayınca,
Doğru dürüst, yaşamıyorsak,
Doğru dürüst, olmamız gerek.
Hak yoluna, koşamıyorsak.
Hak yolunu, bulmamız gerek.
Çekici, tersten vuranları,
Bir selam versen, gülüversen,
Boş kollarıma, geliversen,
Şu dertlerimi, alıversen,
Olmaz mı, olmaz mı, olmaz mı?
Ah sevdiğimi, biliversen,
NİYE ANLAMIYORSUN
Sevdalanmışım, sevdalıyım.
Niye anlamıyorsun, beni.
Gülleri kavrulmuş, çalıyım.
Niye anlamıyorsun, beni.
Esmer güzel, senin değil.
Niye coşarsın, sen gönül.
Sarı güzel, senin değil.
Niye coşarsın, sen gönül.
Kırmızı gül, senin değil.
Gidenden, beter ettin beni.
Büyüdü, göbeğiyin eni.
Seni gidi de, hınzır seni.
Ocağımı saçtın, sen kadın.
Evi, evin gibi görmedin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!