Ne umutlarla, çıkmıştım yol’a.
Nereden, nereye gitti hayat.
Tutunamadım, sağlam bir dal’a.
Nereden, nereye gitti hayat.
Yüküm ağır kondu, çekemedim.
Şehvetle koştum, baba’mın bel’inden.
Hızla geçtim, arzuların sel’inden.
Hemen tuttum, anamın can tel’inden.
Dokuz ay orada, beslendim böyle.
Derken, vaktim geldi, çıktım dışarı.
Sevmiyorum desen, gafletle.
Göz’üme baksan da, nefretle,
Senden bir tas suyu, hasretle,
İçerim, içerim, içerim.
Benim, bütün ümidim sende.
Yokluk içinde, anamdan doğmuşum.
Sırtıma giyecek yokmuş, donmuşum.
Kayseri, keten bez’ine konmuşum.
Buna şükür dedim, idare ettim.
Sıkıntılar, yakamı bırakmadı.
Bu iş, böyle nasıl oldu, bilinmez.
Bölsen, bölünmez, dilsen, hiç dilinmez.
İp’liğin çürümüş, asla ilinmez.
Sende, şaştın kaldın, iki evli.
Koca avrat, kalmış, bir kuru deri.
Çeken ileri’ye, gider geri’ye.
Nasihat verin, gelmez beri’ye.
Yemek yemez, kalır kuru deri’ye.
Boş kibir'i peşinde, gider inat.
Dünya, ayağına gelse, yalvarsa.
İnlerim
Ben, benliğimi öldürmüşüm.
Çiçeklerimi, güldürmüşüm.
Maşrabı, boşa doldurmuşum.
Ahlar, vahlar ile içerim.
Hovarda
Bir kadın görsen, bulaşırsın.
Etrafında, fır dolaşırsın.
Arada bir de, dalaşırsın.
Hiç utanmaz mısın, hovarda.
Çok mu beğeniyorsun, beni.
Sevip, okşar, koklarsın ten’i.
Çıtır, çıtır, yiyorsun çen’i.
Seni gidi, hovarda seni.
Beni, güzel mi buluyorsun.
Yüce Allah’ın, bir sır’ı idi,
Görünmeyen canlar, diri idi.
Babam felek, anam huri idi,
Yinede, sen, bir hurisin, anam.
Çocuktum, küçüktüm, ufacıktım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!