Abbas Paksoy Şiirleri - Şair Abbas Paksoy

Abbas Paksoy

Hepimiz, Âdem'in, gen’i.
Siyah, beyaz, ettin ten’i.
Sevdiğim, nerede hani.
Rabbim, beni yaz Âdem'e.

Huyu, suyu, güzel’ine,

Devamını Oku
Abbas Paksoy

YERLİ MALI
Yoktur, kimyasal katkı maddesi.
Doğadan gelir, yerli malımız.
Toprak anadır, asıl kütle’si.
Doğadan gelir, yerli malımız.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Gözlerinden; Şimşekler çakar.
Azalarından; Şerler çıkar.
Bütün hareketlerin sakar,
Yılan sensin, yılanda benim.

Doğruyu söylemen, bir kere,

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Geceleri, nerde bulurum,
Kimlerin, koynunda kalırım.
Alırsan, koynuna gelirim.
Sakın, beni bırakma, Yıldız.

Falıma baktım, seni gördüm.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Belli değil mi? göğsümden, yüzümden.
Hala anlamadın mı? Beni, sözümden.
Türk’üm deyince, yaş gelir gözümden
Bu yaşlar; Türklüğün gurur yaşıdır.

Unutma, Atatürk gibi ata’nı.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Ben de yaşayan, bir can’dım.
Her dediğim, olur sandım.
Dünya cilve’sine, kandım.
Bitti, bütün umut’larım.

Bekledim, gelmedi varım.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

SEHER SENDE
Nerelerdesin, sevdiğim.
Bahar sende, güneş sende,
Karanlıktandır, evdiğim.
Seher sende, sabah sende,

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Bu gün, Tomili’yi gördüm, düşümde,
Yanıma yatmıştı, döşü döşümde,
Bir eli dolanıyordu, peşimde,
Tomili, Tomili, tom tom, Tomili.

Koynu, burcu burcu, misler kokuyor.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Çukur ova, çıkar yaylaya,
Hasret kalmış, soğuk bir suya.
Hiç mi yok, sende namus, hayâ,
Adın Ahmet, din’in Muhammet,

Tersten akar, halbur suyu,

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Gezeceksin, gezmeyi bilmez.
Süzeceksin, süzmeyi bilmez.
Üzeceksin, üzmeyi bilmez.
Kahrolası, varoşun kucağı.
Yaşamadan, öldürdü beni.

Devamını Oku