Şey ben yine bildiğin gibi
Yine sensiz sessiz ve çaresiz
Senden sonra ben hep kimsesizim
Tam alıştım derken sensizliğe
Anıların kırıyor yüreğimin kemiklerini
Yenik düşüyorum sensizliğime
Göğüs kafesine yakın bir yerde..!
Ufacık bir yerim..
Bir yerim olsun isterdim
Ne zaman özlesem seni
Başımı koyup ruhumu dinlendireceğim...
Boğazımın tam ortasında
Yutkunamadığım bir hüzün var
Ne sesim çıkıyor, ne gözüm ağlıyor
Sanki kelimeler düğümlenmiş soluk boruma
Biriktikçe içimde sustuklarım
Her nefes, biraz daha yanıyor canım
Ne zaman hüzünlü bir
Şarkı dinlesem
Buğulanıyor gözlerimin içi
Hissettiğim acının çaresizliğimin
Tarifi yok
Kırılıyor vücudumun bütün kemikleri
Bir insanın yüreği
nekadar kaldırabilirse
Okadar hasretim sana
Nereye bakarsam bakayım
Ben yine gelmeyeni bekleyerek
Dalıyorum uzaklara
Çaresizliğin ne olduğunu ..
Mezar başında saatlerce konuşup
Bir fısıltı olsun cevap vermediğinde anladım..
Simdi hangi ses hangi nefes
Derin bir yanlızlığın içinde
Bulursun kendini
Onca kalabalığa rağmen
İçinde kopan fırtınaları
Haykıramazsın isyanı ni
Şöyle dönüp bakıyorum da
En cok kendimi özlüyorum
Hani böyle deli dolu hallerimi
Hiç bir şeyi kafasına takmayan
Bir sevgi için dağılmayan beni
Yine düştün aklıma Gecenin bir yarısı
Şimdi hangi sözle anlatayım sana
Adını her andığımda
Doluyor cümlelerimin içi
Sızlıyor yüreğimin kemikleri
Geleceğim diyorsunya Gel sevgili
Açık gönlümün kapısı
Sen sevdasına kandığım sevdamın hası
Yüzün gözlerimin en güzel Manzarası
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!