Zeliha Bicer Şiirleri - Şair Zeliha Bicer

Direndim, bekledim
Hep karanlığın sonunda
Aydınlık olur diye
Tutundukça ben yaşamın ellerine
Bıraktı beni her seferinde
Bazen akışına bırakmak gerekiyor

Ay ışığına vuran martı kanadı,
Yüreğimde sevgimin sıcağı.
Hasretlerimde kalan,
Uzaklarda çalan bir şarkı.
Bir kadeh rakımı koydum,
Denize baktım.

Bu gün bayram, ararsın dedim
Yok sesin işte, gözlerin kazılı oysa
Gecelerime karabasan gibi çöken özlemin
Çentik atıyorum her geçen güne
Sonu yok ki gamlarımın
Sensizlik biter mi bir gün

Bu sabah, sesinle uyandım
Öyle mutluyum ki..
Rıhtıma indim, çayımı içtim
Martılara simit attım,
İkimiz için...
Seni düşündüm yine,

Nedensiz ağlamalarım var
Tutunamıyorum dökülüyor teker teker
Bu gün hüznün tam ortasındayım
Nasıl oturdu içime sensizliğin
Bilir misin?
Açtım odamın penceresini,

Yazmalar yetmiyor, dokunmak gerek
Martılar yetmiyor, gelmen gerek
İçkiler yetmiyor, sarhoş etmelisin beni
Gün batımıyla, martı kanadıyla
Gittiğin o vapurla,dönmelisin artık
Kıyıları dövmesin dalgalar.

Gözümden düşen bir damla yaşım var
Hatta yasım var
Sensizlik denilen kara tünelde
Bir ışık beklentim var
Varlarım çok yokluğunda
Yokluğunda kapalı kapılarım var

Seninle soluduğum, içkimizi yudumladığımız şehrimden gidiyorum. Martılarımla vedalaştım. Hep birlikte hüzünlü bir şarkı tutturdular hasrete dair.

Dedi ki biri, yüreğinde tut bu sesimi, al bizden sana kulağında asılı kalsın martı çığlıkları. Dans ettiler onlarcası. Simit attım gitmeden. Unutmayın dedim beni,küsmeyin, gelişimi bekleyin.

Martı kanatlarınıza yüklemiştim sevgimi ne olur yokluğumu hissettirmeyin o yare. Taşıyın ona yine sevgimi, yine hasretimi.

İlk kez bu kadar ayrı kaldık. Özlüyorum. Hep özlerim biliyorsun. Aynı gökkubbeği paylaşsaydık seninle, yıldızlara bakarken en parlak yıldız yine sen olsaydın. Salacak ta yudumlarken çayımızı, falcı kadın gelseydi yanımıza.O soğuk taşları özledim,birlikte oturduğumuz. Deniz hemen yanıbaşımızda dokunsan ağlayacakmış gibi. Kız kulesi o kadar süsüne rağmen,içinde sakladığı hüzünle baksaydı yine bize. Çiçekleri hep severdim ama en çok kır çiçeklerini. Çicekçi kızlarla sohbeti de özledim. Yaktıkları ateşte ısınırken yaptığımız sohbetleri. İstanbul hem acımasız, hem korunmasız. Onca sevdaları sığdırmış kolay mı taşımak bunu? Bakma martılarım derim ya, kimbilir kaç kişi yüklüyordur sevdalarını.

Haydarpaşa garı o ihtişamında yaşanılanları, kavuşmaları, ayrılıkları
nasılda bilir. Aslında en iyi özlemleri o anlatır bakana. Bir de sahilindeki martılar.

Sıcağım, çayımı yudumlarken ben uzaklarda yine düştün kor ateş gibi ve yine seni andım çayın sıcağında. Yüreğimin sancılarındasın.

Susmuş dillerin,görmez gözlerin
Özlemlerinin beni erittiğini.
Yüzüm yere dönük gezer
Bakamam gögün maviliklerine
Sen varsın diye.
Ellerim bağlanmış,yüreğim dağlanmış