Zeliha Bicer Şiirleri - Şair Zeliha Bicer

Öyle yağmur yağıyor ki bu gün İstanbul da, penceremden göremiyorum martılarımı. Sisli puslu bir hava, aynı ben gibi.
Sensizlikle savaşırken, seni özlemişken, ağacın dallarında baharı gözlemişken,sağnak yağmurlarda seni andım yine.

__Seviyorum seni, yağmur damlaları kadar__ demiştin ya. Ben de seviyorum seni damlalarında yağmurun, çokluğunda sevgim.Durmaksızın çakan şimşek gibi hasretlerin.

İstanbul yağmurlu, İstanbul puslu,İstanbul sensiz bu bahar da.

Aldırma sen, yiten zamana
Acıtmasın seni.
Yıllarına dönüp baktığında,
Sevgimizi gör yeter...

Yazmalarında nokta koyma,söyle hadi söyle anlatamadıklarını
Ben sensiz geçen günlerin gecelerin acısını
Boşver boşver densede onca olanlara
Ben yine seni severim sana gelirim
Değmez belki ben,benim demelerim,
Ama sana gelmelerim hiç boş olmadı

İnsanlara ne olmuş diye soruyorum kendime. Eskiden elinde filesiyle ya da ekmeği ve gazeteyi koltuğunun altına sıkıştırıp evine gelenleri düşündüm de ne güzel insanlardı. İnsanlara inanan,değer veren,gözlerinin taa içinde sevgi olan. Öfkelenseler de ağızlarından çıkacak olan söze dikkat ederlerdi. Bu gün öfkeli insanlar gördüm,tahammülsüzlüğün doruklarındaydılar. Hiç mi saygıları kalmadı insana insanlığa, bir başka insanın hakkını alan açıkgöz sayılır oldu. Oysa eskiden buna terbiyesizlik denilirdi. Herkesin giysileri aynıydı. Ayakkabılarına pençe yaptırırlardı. Yoksulluk vardı ancak henüz yürekler yoksullaşmamıştı. Şimdi fast food yaşar olduk insan ilişkilerimizi de aynı giysilerimiz gibi anlık görmeye başladık. Bu gün böyle insanları gördüğüm için üzüldüm çok üzüldüm. Saygı ne önemli şeymiş bir kez daha anladım. Bencilliğin, nalıncı keseri gibi sürekli kendine yontmanın çirkinliği yüzüme tokat gibi vurdu. Gözlerimi yumdum,görmek istemedim böylesi insanları ayrıldım oradan nefes alamadım,üstüme sineceğinden korktum bir an tüm bu çirkinliğin..

Küskün kaldım, uzun süredir yazmıyorum. İçimde binlerce seni biriktirdim taştım çoğaldım ne yana baksam sen çıktın.

Sevmek yeniden sevmek hep içinde biriktirmek sevgiye dair ne varsa coğaltıyor insanı. Sevmenin her halini yaşar oluyor.

Seni sevmek, sevmenin her halinde seninle olmak yaşamak. Ağızda bırakılan güzel bir yemeğin tadı gibi.

Sana yazacaklarım birikti içimde
Geçen yıllarımızı sorguladım
SEN çıktın ansızın
Her çılgınlığımın ardındaki sevgili
Ne riyadır sevgim, ne korku barındırır içinde
Öylesine mıh gibi oturmuşsun ki yüreğime

Pencerenin kenarında bir kız çocuğu,
Kış gelmiş kapısına
Elleri soğuk,ayakları çıplak
Gözpınarlarında biriken yaşlar
Süzülüyor yanaklarından
Annesini düşünüyor

Her yağmur yağışında,
Damla damla biriktiriyorum seni.
Hangi şiiri okusam sana çıkıyor satırlar.
Hele martılar da varsa içinde
Çık çıkabilirsen içimin buğusundan
Salacak'ta sensiz dolaştım bu gün

Sesin kulağımda
Dilinden çıkan sözcüklerin
Sabahım gibi
Bende korkuyorum
Bildiğin gibi değil
Mavisinde denizin

Sarıldım sana, saklım
Gün ışıdı dudaklarımda tebessümle
Adımı söylerken, sesinin tınısındaki
Beni bin adım yaklaştıran
Elimi tut, yaklaş
Öpmek istiyorum dudaklarından