Öyle yıkılmaz kalelerim yok benim,
Her atılan topa mermiye dayanacak...
Aksine çok dayanıksız biriyim,
Ufak bir darbede enkaza döner her yerim...
Düşmeyen bir insan da değilim
Ne güzel kelime beklemek...
Ve beklemek ne güzel yaşamak...
Bekleyerek yaşamak...
Bir gün geleceğinden emin olmadan;
Ama geleceğine dair umudu hiç kaybetmeden yaşamak...
Beni sorarsan, iyiyim.
İdare ediyorum işte...
Yokluğunda yalnız değilim belki;
Ama sensizim...
Sensizlik, en büyük yalnızlık sanki...
Sana soruyorum;
Güzel bir sesle uyanıyorum.
Dünyanın en güzel çağrısına
Gözlerimi açıyorum.
Gecenin en karanlık vaktinde
Aydınlığa yaklaşıyorum...
-Nasılsın? İyi misin?
İşin aslını söyleyecek olursam;
Nasıl hissettiğimi bilmiyorum...
Peki nasıl hissetmeliyim?
Kimsenin verebilecek bir cevabı olduğunu düşünmüyorum...
Usta,
Dünya ve insan ikilisi nedir?
Oluşturulmuş güzel bir kombin mi?
Yoksa birbirine bağlı iki nesne mi?
Dünya olmazsa insan yaşayamaz,
İnsan olmadan dünya, dünya olamaz?
Gün nasıl tüm gün yanıyorsa Akşamına...
Nasıl kavuşuyorsa sonunda...
Ve bu kavuşma
Ay ve yıldızlarla gelen,
Güzel bir aydınlığı getiriyorsa...
Serinletiyorsa tüm gönülleri...
Kül olmak istedik hak yolunda...
Köz olmadan kül olunmuyormuş...
Ee, köz olmak için de yanmak gerek,
Yanmak için bir ateş bir kalp gerek...
Kalp vücutta var amma
Kalbi bulmak gerek...
Ben böyle değildim eskiden...
Mesela çocukken;
Böyle değildim ben...
Saf ve temiz düşüncelerim,
Kurnazlıklarım, yaramazlıklarım vardı...
İnsan bilseydi Hak'ka ulaşacağını,
Korkar mıydı ölümden?
Hazır olsaydı yahut hazırlansaydı,
Unutur muydu hiç nefes alırken...
Bilseydi insan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!