Annem...
Canım Annem, ayakların...
Yemek yemediğim zaman, peşimden koşturan ayakların.
Uyumadığım zaman, salladığın ayakların.
Evlatları için hiç yorulmayan ayakların.
Nasıl ki tövbeyi önce yürekler etmeliyse
Tıpkı onun gibi işte Bayım...
Tıpkı sadece Allah için edilen tövbe gibi
Tıpkı bir tövbenin samimiyeti gibi
Sevda önce yürekte başlamalı...
Ağlayarak dünyaya geliyorsun...
Bir bakıyorsun;
Varsın,
Nefes alıyorsun,
Yaşıyorsun,
Bayım,
Size sizin için
Yani benim için
Azar azar kendimi
Yani sizi biriktiriyorum...
Bir günüm,
Bir gecem,
Bir şiir okumadan geçse
Ya da yazmasam şu deftere;
Yarım kalıyor sanki her şey...
Sanki her şey ben gibi oluyor...
Bu gün n'için hüzünlendiniz?
Söyleyin! Susmayın!
Eyy, insanoğlu!
Bu gün n'için ağladınız?
İçinizi ne yaktı?
Canınızı acıtan neydi?
Bu can...
Gelinen bu yaş,
Yaşanan onca sene,
Ve üzerimde onca emek,
Onca HAK...
Bir insanı sevdiğinizde ne olur biliyor musunuz?
Ona dünyanızı açarsınız;
"İşte benim küçük dünyam." diyebilirsiniz...
Peki,
Sevdiğiniz bir insanı kaybettiğinizde ne olur biliyor musunuz?
Bırak beni!
Ayrılmanın vakti çoktan gelmedi mi?
Bırak beni! Bırak, gideyim...
Birbirimizden çok da haz etmiyoruz zaten...
Birbirimizin isteklerini bile sevmiyoruz.
Hatta öyle ki;
Önemli olan yaşamak değil cancağızım...
Allah için yaşamalı insan.
Eğer yaşamamışsa yaşanmış saymamalı o zaman...
Önemli olan nefes almak değil cancağızım...
Allah için alıyorsa nefesini,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!