Dinlerdim bir zamanlar kendimi en derinden,
Aşkı öğrenmek için, özdeş alp-erenimden.
Sanki bir kör kuyudan seyrederdim geceyi,
Yusuf’ça zikrederdim 'ilk olgu'muz heceyi.
Toz, toprak sin içinde solarken güz dudaklar,
Bebeksi düşlerini köstebekler emzirir;
Son yağmur sularıyla süzülmüş de yanaklar,
Yüreği hasretinden azat kor gizem erir.
Düş boyut savaş açmış hüsran ağrılarına,
Umarım diz çöktürür inanç uğrularına;
Duyan aşka gelerek omuz verir mi dersin,
Yort-savul Bancımızın gâzâ çağrılarına?!..
* Yort-savul: Yoldan çekil, alan aç anlamında uyarı buyruğu.
Aşk’ın içevurumu tüm varlığı birlemek;
Dışavurumu dersen bütünü kesirlemek;
Gerçeğini mecazdan ayıran yöntem farkı,
Ar tuzunu kurutmuş işi gücü hep mavra;
Yaptığı teşbihlerin darasını düş kavra!
En ciddi konuları sulandırmakta mahir;
Galiba rol modeli, rengeyiği kadavra? ..!
Ezberle bu dost avazı, beğenmezsen uyma Dilber!
Öksene konan palazı, ukdesinde koyma Dilber!
Sevi kapını sürgüle, azatlık, esenlik dile,
Harbi sitem etsem bile, -mış gibi yap, duyma Dilber!
Uzaya ekilmiş sevgi gözleri,
Sonsuzca bize bakıyorlardı ışıl, ışıl;
Bir gönül adamı, bir tanıdık yüz,
Bir erdemli dost arıyorlardı besbelli...
Yağmur sonrasına doğan güneşin
Islak kayalara vurması güzel...
Türk’ün cem töresi kutlu Kengeş’in
Özge nesilleri yorması güzel...
İmdi bu çağrı kime, güpegündüz, apaçık? ..
Can içre canansın ya, işit beni, duy beni! ..
Kırk satıra fark atan dileğime sahip çık,
Dilim sürçecek olsa, çala kalem kıy beni! ..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!