Ve bugun bende kalan tek şeyin
Özlemin.
Hatırladığım tek şeyin
Güzelliğin.
Eksitmediğim tek şeyim
Sevgim.
Şu sıcak havalarda geziyorum
Olmayan yanımla
Sen görmüyorsun tabi olan gözlerinle
Sen görmüyorsun tabi.
Saatin bile bana zamanı sorduğu zamanda
Sen yoksun tabi
Beden sessiz bir heykel gibi soğuk
Gözlerde sis herşey ruhun ötesinde
İNSANIN aldığı tek soluk
Bir gün ölecekmiş gibi
Zamana çakılı kalmak.
Beden sessiz bir heykel gibi soğuk
En çetin savaşımız bu sokaklarda
Geçti bizim
Kaç maktül saydı bu sokaklar bilinmez
Azizim
Sağmıdır değilmidir bilinmez
Bu ölü kent.
Bir yaprak kapatıyorum hayatımın nemli tarafına
Ölümden anlayan
Ciddi bir yaprak
Ruhumdan sana dökülen sözlerimin anlamından sana dökülen
Bir yaprak.
Kapatıyorum şu gecenin karlı bir vaktinde donup kalmış sessizliğimle
Ağlıyorum dünyada
Nakaratları yalnızlık,
olan kelimelerin,
Bende mana bulmasına.
Defterimde, tekbaşına
Kalan kelimemin
Ölümün yalnızlığı
Bir hayalet gibi,
Kapındadır unutma!
Gece ansızın, gelir bulur
Seni.
Mezarının taşında yazarsa,
Ölüm sessizliğimidir
Bu notası sessizliğinin
Ardında ellerini avuyor
Gözyaşlarımıdır
yoksa
Islak ıslak nefesini tutan
Ölümü düşünmek
Mezarımın baş ucunda
Ben ağlasamda
Yağmur damlalarından
Duyulmasa.
Ölümü düşünmek
Bir kuş gibi çırpınan kalbime
Bir avuç neşe bıraksan
Ölürmüsün.
Bir perçem olan gözyaşlarımdan
Akan damlaları peçenle sıvazlasan
Ölürmüsün.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!