Sessiz aşk yorganı örten
Birikir yüreğimin kıvrımlarında
Acının hakikatle dolduğu bulutlar
Ağır ağır dökülür gurbetimde dolaşan
Gözyaşımın özlemi.
Yalnızlık denen şey bir kapı kadar yakınındadır
Tabutunun içine kefen sarılana kadar
Ahhh...
Şu yalnızlık sessizlik ölüm rengi
Yokmu uzaktan el sallayan
Bir kan kırmızı renginde bayrak gibi sonsuzluk.
Ahhh...
Yokmu şu nefesimde büklüm büklüm olmuş
Alın teri
Yorulduğun zaman o kirli ellerinle
Akının karını sildiğin andır
Yaptığın işin ardından
Üstüne bir çay içip rahatladığın
Kefaretsiz andır alın teri.
Bir sokağı izliyorum
Ardımdan çekilen Dilencilere karşı
Akşamı izliyorum karanlık çökerken
Hüznümün selasına
Karşı.
Bir bir kapılardan içeri giren insanları izliyorum
Bu nemli bakışlarımla bende olan
Fotoğrafını içime çeker gibi
Küllüğüme gözümden akan damlayı düşürüyorum.
Yaşama sevincimi çocukların parkta ışıl ışıl olan gözlerinde ki buğulu havayı solurken oturakların yanında sanki nefesinin havasını yaşama sevincimde işitiyorum.
Bu bendeki yaşama alışkanlığımı sana bağlayan yüreğimdeki aşk odan bende yaşlanacak
Gözümden düşen damlalar kuruyana kadar
Bazen dört satır dolduruyor kalan boşluğun
Arasını
Bazen sadece kitap Arasında kalmış bir gül yaprağı hatırlatıyor yok olan anların hikayesini
Bazen rüyalarda aklımda kalmış kısa bir anı gibi anlatıyorum hikayemin gerçekleşmeden bittiğini.
Bazen sadece dört satır dolduruyor kalan boşluğun anısını bazen ise kuruyup yok olan anları rüyalarda tekrarlayarak dört satır arasına dolarak hatırlatıyor.
Beklerken hasretini
Gözlerimin elası kan çanağına bel büktü
Anlatırken gözlerinin kök salmış kör noktayı aypaydınlık dünya kapkaranlık geceye döndü.
Beklerken gözlerinin hasret kabuğunda kurumasını yaş olacak 70 mişlik.
Otururken köşesinde koltuğun yarısı boş olsa dahi ora hep senle kalacak
Beklerken hasretini.
Bende olan bu
bir adım önde olma korkusu
Hissettiğime dair sendede var adımlarının mesafesinde kalmasında bekleyişlik.
Bende olan bu
Gizli aşk hergün dahada içimde büyüyerek
Seni bana büyük bir korkulu rüyada kalacağıma
Biliyorum sana giden tüm yolların kapalı olduğunu
Biliyorum.
Dağlar uçurumlar insanlar kadar çökük sana gelen tüm yolların kapısı
Biliyorum.
Rüyanda bile korkuku kabusun olduğumu biliyorum.
Beni hiç sevmediğini yediğin ekmeğin boğazından hiç titremeden gittiğini biliyorum
Bir dilim ekmek
Koy pencerenin kenarına koy yemediğin yemeği kapının ardında inim inim titreyen
Sokakların cümbüşü olan hayvanlara
Bir kap da sen koy.
O gözlerinin içine masum masum bakan canlıya bir şefkatte sen sar
Yuvasında annesinden mama bekleyen güvercine bir buğday taneside sen serp
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!