Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

PERDE:1
SAHNE:1 (Epik)

Sahne ortasında anlatıcı durmaktadır, karanlıktan aydınlığa değişen renklerde ve tamamen sessiz bir ortamda efsaneyi anlatmaya başlar.

Bir varmış, bir yokmuş

AY VE GÜNEŞ EFSANESİ (1. ve 2. Bölüm)

I.
Bir varmış, bir yokmuş
Tanrı’nın kulu hiç yokmuş.
Henüz gelmemiş dünyaya insanlar

AY VE GÜNEŞ EFSANESİ (3. Ve 4. Bölüm)

III.
Tam o sırada oradan geçen
Venüs duymuş konuşulanları
“Sarışın kız” deyince de kulak kabartmış

AY VE GÜNEŞ EFSANESİ (5. Ve 6. Bölüm)

V.
Küçük Merkür gelmiş önce
Kıvırcık, kızıl saçlarıyla
Mars ve Jüpiter yetişmiş

AY VE GÜNEŞ EFSANESİ (7. ve 8. Bölüm)

VII.
Önce Merkür varmış Güneş’e
İyice yakınlaşıp etrafında dönerek
Demiş ki: “Merhaba Güneş, nasılsın?

AY VE GÜNEŞ EFSANESİ (9. ve 10. Bölüm)

IX.
Ay Oğlan hiç dinlememiş Güneş’i
Heyecanla yoluna devam etmiş
Daha fazla çıkmış Güneş’in sesi

EZOP ÖYKÜNCELERİ - 6

Ormanda ava çıktı
Bir Ayı’yla bir Aslan
Körpe bir kuzu geldi
Sürüsünden ayrılan.

EZOP ÖYKÜNCELERİ - 13

Ormanda dolaşırken
Bir Aslan tek başına
Nasıl olduysa battı
Bir diken ayağına.

EZOP ÖYKÜNCELERİ - 21

Ormanda bir Aslan ve
Bir Öküz arkadaştı
Çocukluktan beridir
Birbirine sırdaştı.

EZOP ÖYKÜNCELERİ - 1

Ormanlar Kıralı Aslan
Sarayda davet verdi
Bu davete ormandaki
Bütün hayvanlar geldi.