Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Sabah balkona çıktım
Gözlerimi kapayıp derin derin
Temiz havayı içime çektim
Baktım bahçedeki ağaçta bir sürü kuş
Sanki o ağaç buluşma yeri olmuş
Ben diyeyim kırk, siz deyin elli

Hiç bahar yaşamadım, bu sözümde yalan yok
Dertlerimden uzakta yaşadığım bir an yok
Eller çalıp oynasın, eğlensinler bu demde
Hazan mevsimi geldi, artık aşka zaman yok.

Ankara, 28.09.2020, 15:21

Apartmana taşınmış, çok parası var diye
Balkon sefası bilmez, zaten yapmış ardiye.
Sen dün köyden gelmişsin, balkon senin neyine?
İnsanı kandırmayı zannediyor kâr diye.

Çamaşırlar yıkanıp asılıyor her hafta

Rastlamamıştır tarih böylesi bir densize
Hem hayasız, utanmaz; hem ahlaksız dinsize
Kerhanedekilere sorunca dediler ki:
Kırkımız da bir olup Armağan ettik size.

Ankara, 09.05.2017, 18:50

EZOP ÖYKÜNCELERİ - 10

Bir Aslan âşık oldu
Oduncu’nun kızına
Geceleri hiç uyku
Girmez oldu gözüne.

Geçip gitti bahar ve yaz
Ankara’ya kar yağıyor.
Bu sabah her yer bembeyaz
Ankara’ya kar yağıyor.
…
Üşümesin çoluk çocuk

Bırak yansın kor olsun, tutuşsun alev alev
Kalmasın Ankara’da yanıp yıkılmadık ev
Tüm şehir sana tutsak, senden medet umuyor
Ağaçlar kuşlar diyor sen de onun gibi sev.

Ankara, 13.07.2016

Adını söylemek yasak, anladık
Sayıklamak da yasak olamaz ya
Seni görsem yeter bana bir anlık
Bu gönlüm senden ayrı kalamaz ya
* * *
Ser vermek var, sır vermek yok sorana

Neden böyle bu dünya, neden kötü insanlar?
Yalan bu anasını sattığımın dünyası.
Zehir oldu Millete şu yirmi üç Nisanlar
Batsın bu anasını sattığımın dünyası.
…
Taşa dönmüş yürekler, sevmek nedir bilmiyor

Sen okuma bu AND’ı
Ne Türk’sün, ne de doğru
Halk sizi adam sandı
Hırsız, çakal ve uğru.
…
Çalışkanlık neyine