Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Dem-i devrân, dem-i devrân
Sadr-ı âzam verdi fermân:
Der: “Tiz İnternet kesile”
Hünkâr imzaladı hemân.
****
Dem-i devrân, dem-i devrân

Çocuklarımız saf ve temiz olarak gelirler dünyaya.
Biz sokarız onların kafasına
Ayrılıkları, eşitsizlikleri, önyargıları, düşmanlıkları.
Tarihten gelen kuyruk acılarımızı,
Kin ve nefretlerimizi ekeriz
Onların masum yüreklerine.

Öyle bir yol ki engellerle dolu,
Yunus Emre, Hacı Bektaş'ın yolu,
Buram buram köy, şehir Anadolu,
Bu birliği, yurdu bölen bulunmaz.

Ankara, 01.12.2015

1.
Yeniden doğar
Cemre düşer toprağa
Yemyeşil her yer

2.

1.
Boğaziçi'nde
Karşıdan karşıya geç
Deniz dalgalı

2.

5.
Yedi tepeli
Bu şehrin insanları
Çok kalabalık

6.

9.
Boğaz Köprüsü
Asya'dan Avrupa'ya
Açmış elini

10.

Sanki düşen balık gibi ağlara,
Umutsuzca öğüt verip sağlara,
Kar yağdı güvendiğimiz dağlara,
Temmuz bitti, Eylül bitti, Güz bitti.

Ankara, 05.12.2015

İstanbul’da her kadını kendi anan mı sandın
Sonradan görme ahlaksız hep paraya dayandın
Dava açıp tüm kadınlar meymenetsiz yüzüne
Birer kere tükürseler işte o zaman yandın.

Ankara, 07.06.2016

Bugünkü zındıklar da onlar gibi el insaf
Zannedersin sanki Müslüman gibi yaşıyorlar.
Kandırılmışlar da peşlerinden gidiyorlar saf saf.
Kendi putlarının cebine altın taşıyorlar.

Ankara, 26.12.2016, 21:02