Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Gider yıldızlara, dolaşır Ay'ı,
Şehir şehir gezer bütün Dünya'yı,
Tamam etti bu Aşk tam dokuz ayı
Benim aşkım başka aşka benzemez.

Ankara, 28.11.2015

Bir vefasız yare gönül verenler
Nasıl olup sabrediyor bilemem.
Gül yerine dikenleri derenler
Öğretin, ben acemiyim, bilemem.
Böyle demiş cümle alim, erenler.
Belki yalan, belki doğru bilemem.

(Erkekler)
Bir gemim var yelkenli
Yollarım hep dikenli
Benim sevdiğim güzel
Al yanak, çifte benli.
…

Seni anmadığım gün hiç olmadı
Düş değil gerçek oluver bir gece
Ömrüm boyunca kaderim gülmedi
Hiç olmazsa sen gülüver bir gece

Düşündükçe inan kahroluyorum

Delioğlan Parkı'nın karşısında evimiz
Dışı çamur sıvalı, içerisi tertemiz.
* * *
Bir zamanlar otelmiş, altı da kahvehane
Şimdi de otel gibi kullanıyor sülale.
* * *

Çare yok derler erenler
Bir Aşk’a, bir de ölüme.
Deli sanıyor görenler
Gelmiyor tarif dilime.
…
Çaresi yok bahtım kara

Aşkı yaz sadece,
sevgiyi yaz.
dostluğu yaz şiirlerinde,
barışı ve güzellikleri.
bilirim kalemin güçlüdür senin
baktığını görürsün sen

Ben kaldıkça seninle bu şehirde
Yine karşılaşacağız bir yerde
Belki Mamak, Sincan, Ayaş belki de
Kızılay’da, Ulus ya da Demet’te.

Belki görmem seni burdan gidersem

Keyfimizce içelim kahvemizi,
Kapatıp fincanı fal eyleyelim.
Zulüm görsek canandan kendimizi
Ona tutunacak dal eyleyelim.

Ankara, 07.12.2015

Dalda kalmış kuru yaprak
Senin halin n’olacak?
Bütün dostların terketmiş ağacı
Hepsi de toprak olacak.
Şu yağmura, rüzgâra inat
Öylece tek başınasın koca ağaçta