Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Elbette hepimiz değil,
Ama çoğumuz böyleyiz;
Tembellik, korkaklık, gaflet, hırs,
Sorumsuzluk sahibiyiz çoğumuz.
Ama inanıyorum ki;
Bu dünyayı döndüren

Büyük yemin ettim, büyük söz verdim,
O'ndan vazgeçersem beni öldürün.
Ömrümün geri kalanını verdim,
Eğer terkedersem beni öldürün.

Ankara, 03.10.2015

Geçse de saatler, günler, haftalar,
Yaşlansam da bitse mevsimler, yıllar,
Seveceğim O'nu mahşere kadar,
Ölsem de ayrılmam, beni öldürün.

Ankara, 03.10.2015

Seni görmediğim öldüğüm gündür,
Sabah seni görsem bana düğündür.
Öleceksem eğer beni sen öldür,
Bir eksik, bir fazla, beni öldürün.

Ankara, 03.10.2015

Bir sevse kendimi köle yaparım,
Ellerimize kelepçe takarım,
Bu dünyanın anasını satarım,
O'nsuz yaşayamam, beni öldürün.

Ankara, 03.10.2015

Ne kadar sevdiğimi bir öğrense
Sımsıkı sarılır, asla bırakmaz.
Nasıl değer verdiğimi bir bilse
Ellerimi tutar, asla bırakmaz.

Ankara, 26.10.2015

Senden anılarım kaldı hatıra,
İzlerini aradım sora sora,
Umut bu ya, belki yıllardan sonra,
Karşıma çıkarsın diye beklerim.

Ankara, 13.12.2015

Bir bilmece, doğru cevap verseler,
"Gel bana sor" derim hiç düşünmeden.
"Ayrılık mı, ölüm mü zor? " sorsalar;
"Ayrılık zor" derim hiç düşünmeden.
* * *
Dostlarından, sevdiğinden ayrılmak,

Yağmur zannettiğin gözyaşlarımdı,
Seni de ıslattım, özür dilerim.
Ağlamadığım bir gün hiç olmadı,
Her gün yağmur yağdı, özür dilerim.

Kızılay/Ankara, 12.06.2015, 19:05

Bu mısralar benden size hediye
Ülkede kitap okunmaz ne diye?
Okuyanlar ibret alsınlar diye
Yazmalı kalemler gelecek için.

Ankara, 28.11.2015