Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Bir rüzgârsın estiğinde kaçılan,
Bal şerbetsin yudum yudum içilen
Sana özlem, hasret dolu açılan
Kollara sorsaydın söylerler idi.

29.11.2015, 02:23

Keşke küçük mermiler yapsalar,
Daha az acı veren.
Küçük bombalar yapsalar çocuklar için,
Acıtmadan öldüren.

En iyisi hiç savaş olmasın,

Bir mısra daha buldum, bulutlar arasında,
İşte Yunus’tan kalan söylenmemiş bir şiir,
Acaba unuttu mu, beğenmedi mi yoksa?
Belki o zaman yoktu, kurulmamıştı şehir.

Bilkent/Ankara, 17.06.2015, 18:46

Bugün Pazar; hadi gel, Lunaparka gidelim,
Dönme dolap, kaydırak, çılgınca eğlenelim.
Binelim beraberce atlı karıncalara,
El ele tutuşarak evimize dönelim.

Ankara, 31.05.2015

Dün gece yine seni, seni gördüm rüyamda
Sabaha kadar öptüm, öptüm yanaklarından
Birden karşıma çıktın, ummadığım bir anda
Sabaha kadar öptüm, öptüm o kollarından.
* * *
Mutfakta çay yapmıştın, bir tepside getirdin

Yaza yaza tükendi kalemimde mürekkep,
Daha anlatamadım seni çok sevdiğimi.
Dünya döndükçe inan, seni seveceğim hep,
Belki anlarsın sana, ömrümü verdiğimi.
Ankara, 29.05.2015

Ölüm önce saçlarından yakalar
Yerden yere vurur sonra insanı.
Önce uzaktan selâ sesi duyar
Eceli çağırır sonra insanı.
…
Sağlık ocakları, hastane, revir

Ah Hanife Hanife
Hem kibar hem zarife
Yaşın kırka dayandı
Varmadın bir herife
/
Yiğitler geldi onca

Güz gitti, kış geldi diye üzülme,
Unutma ki kışın ardı Bahardır.
Uzak dersen bu yollar hiç yürüme,
Belki görecek güzel günler vardır... Yılmaz Örmeci

Ankara, 06.12.2015

Yağmurdan sonraki toprak kokusu,
Bir kitap kokusu, deniz kokusu,
Taze elden taze kahve kokusu,
Toplayıp parfüm yapsalar ne güzel.

Ankara, 25.05.2015