Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Dünya lideri diye hepsi övünür imiş.
Köprü yaptı, yol yaptı, diye sevinir imiş.
Bunların davalarını Kutlu Dava sanırdık
Meğer ki davaları KUTULU Dava imiş! ..

Ankara, 06.01.2016

Ben mavisinde değilim denizin
İster kırmızı, ister eflatun olsun.
Maviye de pek hasret değilim açıkçası
Bakarım gökyüzüne hasretim diner.

Belki yosun, belki iyot kokusu

Yenmek veya yenilmek yoktu mücadelemizde.
Ne silahımız vardı, ne topumuz, tüfeğimiz.
Ama aydınlık yarınlar için
Hep bir umut vardı içimizde.
Tüm silahımız sağlam bir Vatan Sevgisi,
Sarsılmaz Atatürkçü Düşüncemiz

Mest olurdum “Günaydın” diyen güzel sesiyle
O’nu görmek isterdim, yemek içmek vesile
Göremezsin her sabah kahve bahanesiyle
Odana bir göz atıp giden âşık yok artık.

Ankara, 10.02.2017, 12:45

Ellerim nasır tuttu
Sana sarılmamaktan
Yollarım hep buz tuttu
Sana varılmamaktan.

Sensiz günler geçmiyor

Savaşlar bile alıkoymasın seni san'attan,
Yoksa ne kalır söyle geriye insanlıktan?

Ankara, 25.03.2017, 02:40

Nasıl olsa doğacak gün sabaha
Batadursun hele bırak, boşver sen.
Görecek çok günlerimiz var daha
Yarınların aydınlıktır seversen.

Bugün hayal denizinde yüzersin

Çin diyarında biri günler boyu aç kaldı
Sonra dayanamayıp bir tane armut çaldı.

...

Ankara, 10.02.2020, 02:47

Ben hep aynıyım güzelim, işte gördüğün gibi
Bakıp ağlar dururum hep o günlerim dün gibi.
Hazan oldu her mevsimim güller açmaz nicedir
Bakıp ağlar dururum hep o günlerim dün gibi.

Ankara

Gittin ama ardında birçok şeyi bıraktın
Acıdan ve kederden başka neyi bıraktın
Sabahlar olmaz artık, gece karanlığına
Sensizliği üfleyen yanık neyi bıraktın.

Ankara, 25.11.2017, 12:41