Yavuz Bayram Çalışkan Şiirleri - Şair Ya ...

Mart ayındayız, yalnızlık ve sensizlikler sabahına açılıyor gözlerim, üşüyorum yatağımda, özlemlerim ilkbahara, güneşe, ısıtsan yüreğine, yokluğunun son kışı bu, bir daha uyanmayacak kışlara gözlerim, siyahın matemin karanlıklarında çiçek yetiştirmekteyim, kardelenler benim çiçeğim, sokaklarda üşümüş bir serçe ötüşünde seslerim, annesiz kedi yavrusunun feryadında gönlüm, kutup iklimlerinde erimeyen buzlara donmuş umutlarım, üstünde son hazanın dökülmüş çınar yaprakları.
İstediğim bir sıcak gülüş, bir can çekiş, bir isteyiş, hayallerin girdabında dönmekteyim, yörüngendeyim, çıkmam, çıkamam, canım yetmez buna, ağlayışımın hatırına bir gör beni, duy, anla ve gerçeklere baka baka, tatlı bir gül gibi aç baharımda, sevda şarkıları tatlansın, soğuk şehirlerdeki sürgünüm bitmek üzere ve sana götürecek yollara bakıyorum, ellerim kelepçeli, ayaklarım prangalı, odamın kireçleri dökülmüş, mecburluğumu anladın biliyorum, son dileğimdir bu sana, son dileğimdir bu aşkımıza, sana hasret ve özlemle bakan bu dizelere bir damla gözyaşı bekliyorum. Buzlu pencerenin camına soluğumla yazdığım adını ısıt, ellerim üşürken tut ellerimi, ağlıyorsun biliyorum ve susuyorum. Son noktayı koyduğum zaman bu dizeleri yazacak bir aşık bulamayacaksın. Uzak şehirlerin ücra sokaklarında yürürken, iklimlerim değişmekte, rüyalarım pembe filmleri kaydetse de, yaşam siyah beyaz, kucağında yatacak bir mutluluğun peşinde, zamanın son nefesleri bunlar biliyorum, hüznümü toprağa, busemi yaprağa veriyorum. Bir üzüm tanesi tadında, bardağın sıcaklığında bir demli çay tadında, gökkuşağı rüyalarımla bir daha ürperdiğim kışlara yolcu değilim, gitmeyeceğim, sendeyim, sana geliyorum, üşütme beni, ısınsın gönlüm, yanan ocaktaki alevlerin sıcağında uyut beni, saçlarımda bir el ol, nefesime bir yel ol. Anlayacağın sevgili damla damla yüreğime bir sen dol.

Yavuz Bayram Çalışkan
Aksaray

Bir güneş batar,
Bir güneş doğar,
Işıkları geceye yağar.
Yürekler yoğrulur,
Işık alınca.
Doldur gözlerine sevdanı uzat,

Çökmüş omuzlarım, özlemlere yenik düşmüş şarkılar
Belleğimi kazır, inadına canlanır hatıralar
Soğuk çıkana değin sürer isyanlar
Sabahına yönelsem de bu şehrin kalbinde
Duramaz, sürüklenir, gün çiçekleri
Ve solar açmadan bu şehrin içindeki emel çiçekleri

Her ömrün bir hikâyesi duyulur kulaktan kulağa. Bu hikâyeler içinde yaşanan birçok acı, hüzün, ihtiras, aşk, sevgi, hasret, özlem ve can alıcı nokta olan öz deneyimler yer almaktadır. Yaşanmışlıklarda hep mutluğu ararız. Doğumdan ölüme giden hayatta duygulu anlar yaşarız, acı çekeriz, hüzünleniriz, arzularız işte her ömürde çekilenlerin ortak olduğuna kimse inanmak istemez, doğumdan ölüme gider hayat. Yaşam çizgileri farklıdır elbette alın yazısı gibi, kimine kolay gelir kimine zor. İklimleri değiştirsek de yaşananlar peşimizden gelir, adımlar ileri atılmak istenir, sorumsuzca çıkarlara dayalı adımlar girdap döngüsünde çektirir hayatı. Bir sabah kalkığınızda sorun bakalım kendinize, aynalar olmadan gözlerinizin içine bakın, kendinize bakın, yüzleşme diyelim buna. Hak edilenlere bakın, arzulananlara bakın. Düşleyin şimdi ‘’umutlarım mutluluğa döndü mü? ’’ sorusuyla davranışlarınızı ve size olan davranışları yargılayın. Dünden bu güne neredeyim, engelleri aşabildim mi? Suçlamak kolaydır biri ya da birilerini, bilerek veya bilmeyerek yapılan seçimlere uzansın duygularınız, saygıda edilen kusurlara bakalım, ne kadar içteniz bu hayatta.

Kızgınlıklar, öfkeler, cesaretler ne kadar yaşandı, kaçışlarımız nedendir, yaklaşımlarımız, yakarışlarımız kimedir? Yaşamda özgür müyüz yoksa yarınlarda yapılacak hesaplaşmalarda kimle yüzleşeceğiz, insanlar sevgiyle baksa ve ömründe bir hikâye olduğunu bilse dünyasal zenginliklerin dünyada kaldığını bilse, ya da bildiği halde bilmiyormuş yapma oyununu sürdürenlerden olmasa, ömür hikâyelerine yön veren iradelerinin olduğunu o an anlarlar.

Dünyanın bütün yalnızları, kırılmış bütün aynalar,
Dostluğun doruğunda yaşayan yalnız insanlar.
Güneşim tutuldu, duygularım paramparça,
Bir ağustos ayının gecesinde ruhum beş bin parça.
Ben babamın dizinde büyümedim, ne de kucağında,
Ben gönüllerde türkü oldum, ağıt oldum, gönül oldum.

Bu gün balıkçıyım,
Oltamla balık peşinde,
Rakıma buz, yemeğime tuz,
Ocağıma ateş, ruhuma eş,
Sahile güneş, dalgalara ses,
Şelalelerden akan suyum,

İçinde büyüyen sevdayım umutlarında çağlayan,
Yıldızlarla, dolunayla, geleceğim dünyaya,
Geceme, gündüzüme sarılıp ağlayan,
Gönüller meleği can annem.

Biz iki kişiydik,
Yürek ve ruhla,
Sevdim ruhumla,
Yüreğimde sakladım,
Kesişme ve örtüşme noktasında,
Dalgaların köpüklerinde bulmadım seni,

Gecelerde, sabahlarda, fotoğraflarda,
Bir olmuyor günler, hepsi de farklı,
Şimdi olabilsen, yanımda otursan,
Gülse gözlerin, coşsa yüreğim.

Sarı saçlarımda aşkın külleri,

Bakınca hüzünlü akşamlara,
Yalnızlık ıslığı yankılanır şehirde,
Susunca yaşamın sesleri birer birer
Çınarın gövdesinde saklı bir yürek var.
O masum âşıklar türküler söylüyor!
Rüzgâra el sallıyor gençler!