Yavuz Bayram Çalışkan Şiirleri - Şair Ya ...

Hasattaydı sonbahar, topluyordu mevsimlerini,
Bırakmıyordu yapraklarını, kuru da olsa,
Açan güllerini, kuşlarını geri çağırıyordu,
Kış korkutucuydu besbelli.
Kırık mutluluklardan kaçıyordu sonbahar
Acelesi vardı, kaçıp gidiyordu hazanlar

HİÇ SENSİZ OLMADIM

Ne kışı öldür can evinden
Ne ılık mevsimlerin sandalıyla okyanus aş
Koyu gölgelerden çık
Ağaçlar ve kayalar dursun yerinde

Yıldızlara ne kadar yakınsın.
Yıldızlar ne kadar uzak, yetemiyorum.
Sılanı özlüyorum, içime doğuyor güneşin.
Gurbeti yetimliği ile yaşadım.
Fırtınalara egemen olmak kolay mı?
İçimin kaynağı, içimin pınarı.

Su yine sessiz akar,
Sevdan kor olmuş kalbimi yakar.
Neredensin bilemiyorum şimdi sen?
Bu sevdayı bir garip Bayram çeker…

Akıyorum hayallerle, sensizlikle,

Güneşi sevsem de,
Batışını daha çok seviyorum.
Yağmuru sevsem de,
Kaçışımı daha çok seviyorum.
Bülbülü sevsem de,
Yakarışını daha çok seviyorum.

Yaşamın nefesi, yaprağın yeşili..
Duygu damlasının son pınarı,
Hüzünlerin, acıların, koca çınarı,
Ararım sesini, yaşadığım ansın Kader.
Yıldızlara düşen aşk ile yoldayım,
Sevdanın mavi yakamozundayım

Kente sensiz yağar
Beyazların sessiz senfonisi
Güzelliğin beyazlar manzumesi
Çirkinliği, kayaları, sevdaları, taşları,
Kaplayan beyaz örtü
Sessizliğe sessiz iner

Düşündüm de; Ölürsem nefretleri benimle mi gömeceksiniz?
Kin tohumlarınızı yeşertecek yer bulabilecek misiniz?
Kahırlarınızı kimlere edeceksiniz?
Hasretleri kimlere tattıracaksınız?
Hangi gözleri tuzlayıp dalgalarla denizlere yollayacaksınız?
Gurbet akşamlarını kimlerle karşılayacaksınız?

Titreyen mumlar bir rüzgar bulur,
Gönlü titreten hangi şimşek?
Akşam olur, sabah olur,
Bir bakışa her şey biter.
Akışların gizeminde bir garip kokar,
İğde çiçekleri.

Sıcaklığını içimize gönülden işleyen,
Ve yaşam boyu gülmeyi seven, özleyen,
Güneşimiz, baharımız, biten ömrümüz canımız,
Umutlardaki hüznümüz, geleceğimiz,
Kısacık bir an gibi yaşanır Marisa.
Bir gül doğar ömür, çiçek ile,