Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Gün geçtikçe güçleniyorum.
Acılarıma daha az kafa takıyorum.
Kendimi eskisi gibi yormuyorum.
Aldırmıyorum anlatılan masallara,
Yaralarıma baktıkça daha bir
Cesaretleniyorum yarınlardan.

Öyle kolaydır ki başarısızlığını başkasına yıkmak…
Beceriksizliğini bir şeyler olsun diye uğraşana
Acımasızca yükleyip kaçmak ne kolaydır aslında!

Bir insanın tek bir gülüşüne varlığını asmak,
Onun yarınları için kendi geleceğinden vazgeçmek,

Adını geceye yazan insanlar var,
Herkes onları öyle mutlu sanır.
Oysa onlar her şeyden vazgeçmiştir
Çünkü onlar için pek bir şeyin önemi kalmamıştır
Çünkü onlar hayattan alacağını almıştır.
Canı yanmış insanlar hep sessizce ağlar.

Çocukluğumu özledim bu aralar.

Arkadaşlarımı, sadece benim arkadaşım
olan arkadaşlarımı, özledim.
Para pul, çıkar nedir bilmeyen arkadaşlarımı,
Kavgaya girerken kafası gözü kırılacakmış

Çok değiştim ben…
Hayatımdan gidenler üzmüyor artık, alıştım.
Kimse canımı yakamıyor artık, umursamıyorum.
Hiçbir şeyin beni üzmesine izin vermiyorum.
Yüreğimi kimseye emanet etmiyorum.
Umutlarımın kırılmasına imkan tanımıyorum.

Bundan daha fazla kırılamam nasılsa…

Bir insanın hayatında yıkım adına ne varsa,
Yaşanılacak ne kadar acı varsa yaşadım.

Daha iyiyim şimdi,
Artık durup dururken gelmiyorsun aklıma,
Gözlerim dalıp gitmiyor senli diyarlara,
Öyle birden akmıyor yaşlar artık…
Sabahlara kadar gelsin diye
Dua ettiğim birisi de yok hayatımda.

De ki Yalnızlığı İyi Bilirim

Bir gün sana yalnızlığı sorarlarsa
De ki iyi bilirim...
Benim de karanlıklara mahkum ettiğim,
Hayatını kararttığım biri var, de...

Deli bir sevdayım ben,
Bir anda düşerim aklına.
Kurşun sıksan da hayalime
Öldüremezsin beni.

Gözlerini kapattığın anda

Derdim Kendimle Benim

Derdim kendimle.
Aldanıp sözlerine sürüklenmişsem arkandan
Dünyayı gözlerinden ibaret
Sanmışlığımdandır.