Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Artık zamana bıraktığım şeylerle yüzleşme vakti…
Düzelir, yoluna girer diye bir köşeye bıraktığım,
Bir zamanlar üstesinden gelemediğim,
Uzak durmak zorunda kaldığım her konuya açıklık getirme vakti…

Kimse bu sessizlikten kendine zafer çıkarmasın,

İnsanın en büyük düşmanı…

Bir şey vardır göğsünün tam ortasında,
Duygularının tam merkezinde…
Laf dinlemez, sürekli asilik taslar sana,
Meydan okur doğrularına,

İnsanların ağzını tutamazsın,
Herkes bir şeyler söyler kendince,
Bilip bilmeden konuşurlar hakkında,
Kimse ne çektiğine bakmaz.
Neler yaşadığının farkında olmadan
Boş yorumlar katarlar hayatına.

İnsan yaşadıkça anlar,
Yandıkça yorulur, uslanır, akıllanır.
Dertler uzar gider, sonsuz bir yol çizer.
Sanma ki göğüs germekle biter,
Savaştıkça ömrün gider, dizlerinden derman gider.
Yol alırsın, aldıkça yaşayacağın zaman biter.

Yaz bunu bir kenara, unutma.
Öyle tatlı anlatılacak ki bazı şeyler sana,
Sadece aklınla değil, yüreğinle bile kanacaksın.
Bazıları öyle sinsi sinsi yaklaşacak ki
Farkında bile olmayacak, inanacaksın.
Kiminin yeminlerine aldanacak,

İyi Bak Bana

Bana iyi bak.
Bu son buluşmamız be kadın!
Gözlerine bakarak son içimi dökmemdir.
Son kez yanımda seninle meydan okuyuşum bu şehre.

İyi Değilim
Ne yalan söyleyeyim, iyi değilim.
Kendinden çekilmiş bir şehir gibi
Sessizliğin ortasında yapayalnız biriyim.
Başına karlar yağmış dağlar gibi,
Kimsesi kalmamış çocuklar gibiyim.

Artık zamana bıraktım her şeyi,
Seninle olan hayalleri, düşleri…
Bir türlü gelmek bilmeyen o
Mutlulukların peşinden koşmaktan
Yoruldum ben sevgili.
Nasılım diye sorma bana,

Kabul Olmayan Dualarım

Yarım kalan şeyler var hayatımda
Ve yarım kaldığına şimdilerde şükrettiklerim…
Kimseye söyleyemediğim, hep ertelediğim,
Bir türlü gün yüzüne çıkartamadığım şeyler var.

Kader

Dalma derin düşüncelere öyle…
Düşlediklerin yoksa nasip çizginde,
Kendine acı çektirerek var edemezsin.
Unutma, olmayanların da adıdır kader.