Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Kim ne derse desin

Kim Ne Derse Desin Umrumda mı

Ben hayatla mücadelemi tek başıma vermişim.
En umutsuz günlerimi yanımda kimse olmadan,

Kimse Anlamadı Beni

Ben yalnızlığı seviyorum dediğimde hor gördüler beni.
Hayatıma giren yanlış insanların
Cezasını çekiyorum diyorum, inanmıyorlar bana.

Ne eşe kırgınım
Ne de dosta dargın…
Ne geliyorsa başıma
Biliyorum, akılsızlığımdandır.
Ayaklar altında kalan gururumun,
Bu yıkımların nedenini

Kimse yıkamadı bizi sevdiklerimiz kadar,
Üzemedi bizi kimse değer verdiklerimiz kadar,
Kimse kıymadı bize inandıklarımız kadar,
Gözyaşlarına aldanıp ciğerimizi yakanlar kadar…
Kimse yıkamadı bizi be güzelim,
Adam sandığımız kanı beş para etmez kullar kadar.

Kimseyi memnun edemeyeceksin.
Bazılarına kendinden çok değer verecek
Ama asla memnun edemeyeceksin.

Hep bir kusuru olacak yaptıklarının,
Kendinden verdiklerin için yargılanacak,

Kırgınım Sana Hayat

Çok kırgınım sana hayat, çok…
O kadar çok doluyum ki…
Öyle çok sitem edesim var ki bazen,
Yüreğimde öyle çok kırgınlıklar var ki…

Kördüğüm


Ve yine hasretin…
Yine düştü aklıma hasretin.
Yine bağrıma sızı, içime yokluğun düştü.

Mucizem

Sen benim mucizemsin,
Hayata dört elle sarılışımın sebebi…
İnsanlara yeniden güven kapısını açan anahtar…
Dünyada kırıntı da olsa ümit var dedirten

Nasıl dertli olmayalım, nasıl?
Etrafımızda onca melek yüzlü çakal gezerken,
Namertlerin eline düşüyorken umutlarımız,
Unutulur oluyorsa yapılan iyilikler,
Biz nasıl gülelim, nasıl dertli olmayalım?
—

Duydum ki beni unutsun diyormuşsun,
Denemediğim bir şeyden bahsetmiyorsun.
Bunu başarmak için çok uğraştım be sevgili;
Kâh deli gibi yağmurlara anlattım özlemini,
Kâh sabaha varamayan gecelerime ağladım seni…
Doğmayan günlerimin karanlığında