Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Kendime sözüm olsun;
Artık yüreğimin yangınlarında yanmayacak,
Aşkın peşinden koşmayacağım bir daha.
Kimsenin yoluna hayallerimi sermeyecek,
Geleceğimi de ona göre şekillendirmeyeceğim.

Özledin mi?

Yıllar sonra özledin mi diyorsun ya…
Evet, çok özledim o saf hallerimi,
Çocuksu yanlarımı çok özledim,
Sonra ufacık şeylerden mutlu oluşumu,

Kendimle savaşıyorum bu aralar,
Bir yanım senin eksikliğin ile kıvranıyor,
Diğer yanım senle kavgalarda…
Öyle bir mücadelenin içindeyim ki
Ne yana dönsem yenik hissediyorum.
Ortadan bölünmüş bir aile gibiyim,

Kendini Bulacaksın

Üzülme sakın başına gelenlere…
Yanlış tanıdığın insanların gerçek yüzünü gördükçe
En zor gecelerinde kendini bulacaksın.
Öğreneceksin yaşamanın bedelini

Kendin İçin Yaşamalısın Bu Dünyada


Kendin için yaşamalısın bu dünyada.
Kimsenin ayakları altına verilecek kadar
Basit olmamalı en güzel yılların.

Önce kendinle yüzleş!
İnsanlara kızıyor, dertlenip kederleniyorsun,
Sana yapılan bunca şeyi hak etmediğini düşünüyorsun.
Peki, bütün bunların yapılmasına göz yuman,
Her şey olurken sessiz kalan sen değil miydin?
Ya da bunca sene beklediklerini

Keşkelerim


Ah, benim keşkelerim…
Kendi başıma bilinçsizce bela ettiklerim…
Sorgulamadan yol verip geçtiklerim…

Kırılmışsam ben hayata,
Rest çekip bütün acılarıma
Kapanmış kendi kabuğuma,
Yol vermişsem yalnızlığıma,
El ele mutsuzlukla
Yürüyorsam sükutlarda

Kimlere güvendik biz böyle, kimlere?
Bu kadar mı kaybolmuştuk bu dünyada,
Bu kadar mı karmaşıktı yollar gönlümüzde?
Bu aşk denilen şey bu kadar mı önemli,
Sevmek bu kadar mı değerliydi sanki?
Biz umarsızca kimlere sarılmışız öyle?

Kimlere şans vermedik şu kısa hayatta?
Kimlere güvenmedik,
Kimlere el açmadık beklentisiz, masumca?
Kimine sorgusuz sualsiz canımızı emanet,
Kimilerine anlamsızca merhamet ettik,
Kimine umut bağladık, yandık,