Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Gözlerinden bir mutluluk,
Yüreğinden birazcık huzur gönder bana.

Ey ruhumun lisanı, senden uzak kaldım yine…
Darlanıyorum her nefesimde,
Yokluğun kuşattı her bir yanımı, inat etme…

Bir düş gördüm bugün;
Çok garipti, insanlar yan yana hatta can canaydı.
Kimsenin derdi, kimsenin kuyusu değildi.

Bir düş gördüm, çok tuhaftı;
Bülbüller daldan dala geziyor,

Bir gözleri var, dünya dışı…
Hurilerden sanki yaradılışı…
Karşısında dilsizim, çaresizim…
Ona meftun, ona sükun,
Ona müptelayım…
Bir gözleri var, gel de sevme...

Bir ihtimaldin sen hayatımda,
Belki diyerek kurduğum ümitsiz bir hayal…
Umutlanmaya cesaret edemediğim bir düş,
Kaderimle gerçeklerim arasında arafta,
Kimsenin bilmediği, duymadığı gizli bir sevda…

Kimlere güvenmişiz biz böyle
Canımızı kimlere emanet etmişiz
Kendi ellerimizle kendimizi bitirmişiz
Kimlere inanmışız biz böyle aptalca
Neye güvenmiş biz neye
Kimlere sarılmışız böyle

Bugün günlerden sen…
Yalnızlık yansıyor yine şehrin her yerine,
Hasret kokuyor İstanbul, sebebi yine sen…
Hüzünlü bir şarkı yakıyor yüreğimi,
Umutlarım sırtından bıçaklanmış gibi…
Kanıyor yaram, kanatan yine sen…

Bugün Seni Öldürdüm İçimde


Bugün seni öldürdüm içimde.
Sana dair ne varsa kırıp döktüm.
Hiçbir şey bırakmadım seni hatırlatan,

Bundan Sonrası Bana Ne
Kimseye suç bulmuyorum artık.
Aklım ile kalbim arasını o kadar mesken tuttum ki
Başıma gelenlerin sebebini yüreğime saydım.
O kadar kırgın ve yorgunum ki hayata karşı
Bundan sonra bir şeyler yoluna girecekmiş, bana ne?

Bu ne biçim bir dünya?
Gözleriyle gördüklerini inkar edenlerle dolmuş;
Nankörlük, yüzsüzlük, doymazlık,
Kadir kıymet bilmezlik almış başını gitmiş,
Doğruluk beş kuruş etmez olmuş.
Her gerçeğin ardına bir yanlış,

Ne ümit ne umut kaldı bu aşktan yana.
Artık güneşin toprağa vuran son ışınları gibi
Karanlık üstümüze battı batacak misali…
Solmaya yüz çevirmiş çiçekler gibi
Dalından koparılmış yapraklar misali…
Boynumuz ha büküldü, ha bükülecek.