Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Bakmayın Suskunluğuma Benim

Bakmayın suskunluğuma benim;
Dertlerin dibinde, isyanların arefesindeyim.
İçimde kopan onca fırtınaya rağmen
Hala susuyorsam bilin ki sitemim sizlere değil…

Duydum ki…

Duydum ki diline takılmış bir ayrılık şarkısı,
Unutup geçmişi, yaşanılan her şeyi silecekmişsin.
Sil...

Bana güvenmek güzeldir dediler.

İnsanları karşılık beklemeden sevmeyi,
Doğruyu, hakkı nasihat verdiler.

Dert paylaşmakla biter,

Bana hayatı anlatma can!
Ben hayatın acısını kemiklerimin
Her hücresinde hissederek öğrendim.
Namerdi de gördüm, merti de...
Öyle insanlar tanıdım ki
Sevdikleri için akıttığı yaşlarda boğulan…

Neler gördüm şu kısa hayatımda;
Beni insanlığımdan utandıran,
Yaşadığıma binlerce kez pişman eden...
Ne garip olaylara şahitlik ettim ben;
Bir avuç toprak için birbirini yiyen,
Fani şeyler için kardeşini silen…

Başardın sevgili, başardın…
Yüreğimden sevgini koparıp aldın.
Sana açan gülleri soldurup kopardın.
Ardına bakmadan gitmiştin ya,
Dönüşün olmasın dilerim sevgili…
Çünkü sen unutuldun,

Bazen Yoruluyor İnsan

Bazen öyle bir umutsuzluğa düşüyor ki insan,
Eline dünyaları versen umurunda olmaz.
Çünkü kırgındır hayata karşı,
Kırgındır insanlara, etrafında olanlara,

Bazılarına insan olmak o kadar zor geliyor ki
Normal olmaktan başka her şeyi yapıyorlar.
Aslında bu, o kadar da zor değil ki
Sadece kendilerini bilseler yeter...
Sadece dünyada ne için var olduklarını,
İnsanlık kelimesinin anlamını hatırlamaları

Beklentim kalmadı…

Senden sonra beklentim kalmadı bu dünyadan.
Öyle ya, seni benden alan hayattan ne hayır beklenir ki?
Bir yanım yaşam belirtisi vermezken
Diğer yanım sevinmiyor değil bu garip göçe.

Belki bir gün unuturum…

Belki bir gün şimdiye kadar yaşadığım,
İçimi, aklımı kemiren bütün olumsuzlukları unuturum.
Belki zaman geçtikçe bazı şeyler önemini yitirir içimde,
Belki de bir gün hatırlamam bile beni üzenleri.