Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

İnsan olmak çok mu zordu bazılarına diyorum.
Elindekinin değerini bilmek,
Hayatındaki insanın kıymetini bilmek zor muydu?
Bazı insanlara değerinden çok mu önem veriyoruz
Ya da bilmedikleri anlamadıkları
Şeyler mi bekliyoruz onlardan acaba?

Ve biri daha gider hayatından...
Yüreğini senden kopara kopara,
Gözlerinden damlaya damlaya gider öyle…
Sakın unutamam deme,
Ciğerin yana yana unuttuklarını hatırla.
Sensiz yapamam deyip de

Gidesim Var

Gidesim var, gidesim…
Her şeyden, herkesten
Hatta kendimden bile gidesim var.
Yüreğimi yakanları unutasım,

Hani diyorsunuz ya hep,
Herkes hak ettiğini yaşar diye,

Ben onun acılarına ortak oldum,
O benim mutluluğumdan çaldı.

Hani derler ya,
Sevdiğin kadar sevilir,
Değer verdiğin kadar değer bulursun…
Kocaman bir yalanmış.

İnsan sevdiği kadar üzülür,

Hayatımda var olan herkes şunu anlamalı artık,
Ben akraba derecesine göre değil,
Kişinin gönlümdeki yeri kadar onda varım.
Benden beklenilen şeyler değil beni ilgilendiren,
Bana olan doğruluğun seviyesidir kişide.
İstekleri üzerine değil,

Kim ne derse desin

Kim Ne Derse Desin Umrumda mı

Ben hayatla mücadelemi tek başıma vermişim.
En umutsuz günlerimi yanımda kimse olmadan,

Ne acılarım var benim dile getiremediğim,
İnsanlardan gizlediğim ne dertlerim var...
Tebessümlerime aldanıp beni mutlu sanan
Ne dostlarım var benim…
—
Anlatmaya kalksam anlatılacak,

Ne Hüzünlü Kadınlar Tanıdım

Çok dertli kadınlar tanıdım hayatımda.
Kimi hüküm giymiş aşktan yana,
Kimi de yalnızlığı yaşıyor korkudan sonra.

Artık geç kaldık her şeye,
Sen beni hiç anlayamadın,
Ben de sana anlatmayı beceremedim kendimi.
Ben seni bir körün hayata bakış açısında sevdim,
Karanlığın ortasındaydım belki ama
Bir gün renklerle tanışma ümidi gibi sevdim seni.