Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Yıllar uzadıkça gözlerimde,
Özlemin de bitiyor içimde,
İsyanlara gebe umutlarım artık...
Kalbimdeki tahtın yıkılıyor,
Gözlerimde hayalin eriyip bitiyor,

Annem, bana öğretmediğin şeyler var,
Aklımı karıştıran, anlam veremediğim,
İçimde hep soru işareti bırakan, ağlatan, üzen, seni aratan…

Umuttur yaşamak derdin ya hep,
Umudumu kaybedersem mesela annem…

Aşk biter mi, bitermiş.
Sevgi biter mi, bitermiş.
Yürek soğur mu, o da soğurmuş.
Bazen işte şu an, tam da olması gereken
Yerdeyim diyorsun ama en çok
O an yanılıyorsun işte.

Aşkı ne sandın sen,

Öyle her şeyin başladığı gibi süreceğini mi?
O uzun uzun konuşmaların yerine
Kısacık cümleler gelmeyecek mi sandın?
Ya da o heyecan dolu bakışların yerine

Aşk seni bulur;

Hiç beklemediğin bir anda
Çıkar karşına, çaresiz kalır tutulursun.
Elinin tersi ile itsen de kurtulamazsın.
Kendini hükümdarı sandığın kalbine

Şöyle düşünüyorum da
Aslında hata bizde galiba.
Bazı insanlardan
Olmayacak şeyler bekliyoruz,
Sonra da olmayınca üzülüyoruz.

Biliyorum anlatamıyorsun bazı şeyleri,
Sadece taşımakla yetiniyorsun.
Sonra zamana bırakıyorsun
Belki geçer ümidi ile ama geçmiyor.
Ne kadar unutmaya çalışsan da
Yürek acısı bu, dinmek bilmiyor.

Vakitsiz bir sevdaydı bu,
Ben ona geç kalmıştım,
O bana öyle zamansız gelmişti.
Anlatamadım ona içimdekileri,
Aşamadım gönül prangalarımı.
Yaralı kuşlar gibiydi kalbim,

Kalbim yaralı yarim…
Umutlarımdan düşen bin parça…
Gözyaşlarım içime akar benim.
Huzuru mumla arayalı yıllar oldu,
Delice yaşıyorum hayatı şimdilerde.
Vurdumduymaz bir yüreğim,

Azıcık Sessizlik Diyorum

Uzun zaman oldu şöyle
yüksek sesle gülmediğim.

Gözyaşlarımı tebessümlere