Yaman Karaca Şiirleri - Şair Yaman Karaca

Yolun sonundayız sevgili…
Bir adım ötesi yalnızlık,
Bir adım ötesi yaşayamadıklarımızın ıstırabı…
Avuçlarımızda keşkelerle dolu yarınlar…
Bir adım ötesi sensizlik, bensizlik,
Bir adım ötesi yazıklar olsun bize...

Kalbim yaralı yarim…
Umutlarımdan düşen bin parça…
Gözyaşlarım içime akar benim.
Huzuru mumla arayalı yıllar oldu,
Delice yaşıyorum hayatı şimdilerde.
Vurdumduymaz bir yüreğim,

Azıcık Sessizlik Diyorum

Uzun zaman oldu şöyle
yüksek sesle gülmediğim.

Gözyaşlarımı tebessümlere

Bakmayın Suskunluğuma Benim

Bakmayın suskunluğuma benim;
Dertlerin dibinde, isyanların arefesindeyim.
İçimde kopan onca fırtınaya rağmen
Hala susuyorsam bilin ki sitemim sizlere değil…

Duydum ki…

Duydum ki diline takılmış bir ayrılık şarkısı,
Unutup geçmişi, yaşanılan her şeyi silecekmişsin.
Sil...

Bana güvenmek güzeldir dediler.

İnsanları karşılık beklemeden sevmeyi,
Doğruyu, hakkı nasihat verdiler.

Dert paylaşmakla biter,

Bana hayatı anlatma can!
Ben hayatın acısını kemiklerimin
Her hücresinde hissederek öğrendim.
Namerdi de gördüm, merti de...
Öyle insanlar tanıdım ki
Sevdikleri için akıttığı yaşlarda boğulan…

Neler gördüm şu kısa hayatımda;
Beni insanlığımdan utandıran,
Yaşadığıma binlerce kez pişman eden...
Ne garip olaylara şahitlik ettim ben;
Bir avuç toprak için birbirini yiyen,
Fani şeyler için kardeşini silen…

Başardın sevgili, başardın…
Yüreğimden sevgini koparıp aldın.
Sana açan gülleri soldurup kopardın.
Ardına bakmadan gitmiştin ya,
Dönüşün olmasın dilerim sevgili…
Çünkü sen unutuldun,

Bazen Yoruluyor İnsan

Bazen öyle bir umutsuzluğa düşüyor ki insan,
Eline dünyaları versen umurunda olmaz.
Çünkü kırgındır hayata karşı,
Kırgındır insanlara, etrafında olanlara,