Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Aşk bende bir handır
Çiçeklerle dolu bir kapısı vardır
Penceresi güneşe bakan
Ovalarında sevda türküleri söylenen bir vatandadır

Aşk bende bir sofradır

Heybetli bakardı gözlerim
Aşk ile akardı sözlerim
Tatlı nağmelere vurgundu ümitlerim
Silindiğim günden beri yalnızım
Atılmışım sonbahar akşamında
Sövülmüşüm dövülmüşüm

Bizlerin yaşamayı öğrettiği zamanlar
Kimimiz acılar denizinde boğulur
Kimimiz sevgi bulutlarında uçuşurlar
Savruluruz hayat çemberinde
Anlar deriz
Yaşamaya mecbur olduğumuz zamanlar

Aslında boş bir gün kendimce
Belki sevgili diye illa o günemi inanalım
İlla o gündemi sevgimizi hediyelere boğalım
Yahut çiçekçilere aşina olalım
14 şubat
Nasılda geçici bir gün

Açar her sabah güneş usulca
Herkes ısınır ben üşürüm
Anlatamam derdimi ona
Yokluğundan sebeptir hüznüm

Açar her sabah güneş sessizden

Bir garip handayım
Sevdaya artık uzak yollardayım
Gitmişim arayanım yok
Gözüm arkada kaldı
Bir sevenim yok
Neymiş ki eski güzel günler

Yürüyorum
Aydınlığadır adımlarım
Çevremde uçuşsada böcekler
Benim sevdam çiçekler
Yürüyorum
Görüyorum

Özlemimdir sevdalara
Bayır güllerinde bucaksız ovalara
Dağlardan bulutlara
Damla damla yağmurlardan
Issız nehir kıyılarına
Yayılmışım seher yeline

Güneş parıldasaydı yine
Sıcak meltemler esseydi yüzümüze
Bahçelerden çiçek beğenseydik senle
Olsaydın şimdi benimle
Olsaydın
Yürüseydik bahar dolu sokak aralarında

Bir vakitler mutluluk vardı
Kalbimin içinde gönlümün köşesinde
Beni yalnızlığa karşı
Hayata karşı koruyan onlar vardı
Onlardı beni gülümseten
Pembe düşlerime kanatlar geren