Aşk bende bir handır
Çiçeklerle dolu bir kapısı vardır
Penceresi güneşe bakan
Ovalarında sevda türküleri söylenen bir vatandadır
Aşk bende bir sofradır
Heybetli bakardı gözlerim
Aşk ile akardı sözlerim
Tatlı nağmelere vurgundu ümitlerim
Silindiğim günden beri yalnızım
Atılmışım sonbahar akşamında
Sövülmüşüm dövülmüşüm
Bizlerin yaşamayı öğrettiği zamanlar
Kimimiz acılar denizinde boğulur
Kimimiz sevgi bulutlarında uçuşurlar
Savruluruz hayat çemberinde
Anlar deriz
Yaşamaya mecbur olduğumuz zamanlar
Aslında boş bir gün kendimce
Belki sevgili diye illa o günemi inanalım
İlla o gündemi sevgimizi hediyelere boğalım
Yahut çiçekçilere aşina olalım
14 şubat
Nasılda geçici bir gün
Açar her sabah güneş usulca
Herkes ısınır ben üşürüm
Anlatamam derdimi ona
Yokluğundan sebeptir hüznüm
Açar her sabah güneş sessizden
Bir garip handayım
Sevdaya artık uzak yollardayım
Gitmişim arayanım yok
Gözüm arkada kaldı
Bir sevenim yok
Neymiş ki eski güzel günler
Yürüyorum
Aydınlığadır adımlarım
Çevremde uçuşsada böcekler
Benim sevdam çiçekler
Yürüyorum
Görüyorum
Özlemimdir sevdalara
Bayır güllerinde bucaksız ovalara
Dağlardan bulutlara
Damla damla yağmurlardan
Issız nehir kıyılarına
Yayılmışım seher yeline
Güneş parıldasaydı yine
Sıcak meltemler esseydi yüzümüze
Bahçelerden çiçek beğenseydik senle
Olsaydın şimdi benimle
Olsaydın
Yürüseydik bahar dolu sokak aralarında
Bir vakitler mutluluk vardı
Kalbimin içinde gönlümün köşesinde
Beni yalnızlığa karşı
Hayata karşı koruyan onlar vardı
Onlardı beni gülümseten
Pembe düşlerime kanatlar geren
Uzaktan,yakından sevgiyi yaşayanlara;
Uzayda olsa dünyada olsa
Ortada da dursa köşede de sallansa
Saf ise duru ise sevgi
Anlatmalı durmamacasına
Bizler faniyiz desekte
Sevgi bakidir
Şiirle damlatmalı ki kalplere
Gelecekte hislerimizi bilmelidir
etkileyici