Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Gün gelir de sende seversin
Maziye bakıpta ağlama
İçe düşen gözyaşlarını sil
Damlamasın yüreğine
Ümidine sarıl ki
Gün gelir de sende seversin

Gitmek gerekir bazen
Geri dönmeden
Israrla gidercesine
Son bir sözden bile ihmalkar edercesine
Gitmek gerekir bazen

Neler neler geçti geçenlerde gönlümden
Sevdalar, dostlar
Sevinçler, ayrılıklar
Döndüler başımın üstünde
Döndüler de durmadılar geçenlerde

Gece
Dönüpte bakarsan yıldızlara
Sanki hepsi aşktan bir hece
Gizliden anlatır bişeyler bizlere
Kimine maziden bir sevdayı
Kimine ana babalarımızdan hatıraları

Gün kararırken
Düşlerim geçmiş hatıraları
Düşledikçe
Damla damla olur gözyaşları
Gülümsemek uzak kalır artık bana
Sevdiğim olmadığından yana

Sözümün özü sevdadır
Yatıpta kalktığım zamandadır
Gün olur devran döner
Ömrü cihanda mutluluk aşka evladır

Kendini arar beşer

Çökmüşüm yerde yatan gölgeme
Belki benden habersiz
Beni öylesine sessizce beklemekte
Ne bir sesi var nede düşü
Beni bekler öylesine
Yaşamadı ki benim yaşadıklarımı

Herşey güzelliklerle başlar
İlk bakışlar ilk dokunuşlar
Mevsimler vız gelir o zamanlar
Gönülden eserde geçer gümüş yıllar
Tatlı sözler biriktirilir dillerde
Ve savruluverir hayallerle birlikte

Zemheri mevsimlerde başladım
Gün aşırı yolları aştım
Her adımda dönüpte onu aradım
Altın renkli güneşten
Gümüş renkli aya uzandım
Zaman derdim olmadı

Gelde gidiverelim hayatın ucundan tutuna tutuna
Ellerimizden sıkıca,ama bırakmamacasına
Önümüzden akıversin dereler,açsın çiçekler
Ardımıza bakmadan gidelim sevdanın dikenli yollarına
Geze geze yorulmamacasına
Acıtsın ellerimizi dikenler