Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Eserde durur deli rüzgar
Uçuşur sarı yapraklar
Gökyüzü griye bulanırken
Sonbahar yine kapımızı aralar
Çiçekler boyun eğerler
Açmaz olurda solar gider renkler

Ağlamak boşuna belkide
Hatırlanmadığın sürece

Düşünmek boşuna belkide
Umursanmadığın sürece

Bir deli çağ öyküsü bu
Gün yüzünden, gece karanlığından arınmış
Aşkın yüzü hürmetine soyunmuş
Bir deli çağ öyküsü bu
Yüreği kurutulmuş gül kokulu
Gözleri sisli göl gibi buğulu

Bir bıçaktır ayrılık
Keser koparır yüreklerden sevgiyi
Parlamaz olur yıldızlar,
Yanmaz olur ocaklar,
Eller ayaklar

Bir düş kurmuştum hayat namına
Sabahları meltem esintileri
Öğlenleri kuşların tatlı nağmeleri
Akşamları yakamoz parıltılarıyla

Mevsimi yaz bellemiştim her dem

Niye bu sessizlikler hakim?
Nerde coşkum o eski sevincim
Bir ıslık çalsam döner de bakarmı,
Benim o güzel günlerim
Gelirde anlarmı yüreğimde ki sızıyı
Bilirmi nasıl yakar beni bu deli özlemim,

Damlasın içime ayrılığın acısı,damlasın
Ellerim kavuşamaz artık gül yüzüne
Soluyamaz ciğerlerim artık kokunu
Karanlık zindanlar içindeyim
Bir garip hallerdeyim
Uzun uzak kalan zift karası gecelerde

Bende seviyorum
Karaltılı geceler yok artık
Görüyorum,
Gelecek parlak, biliyorum
Gözüm yine kapkara
Hiçbir kavram durduramaz, yürüyorum

Dikildim
Bir heykel gibi yahut bir duvar misali
Buhrana bulanmış gözlere
Dikildim ve gözledim cemallerini
Eğrilmedim önlerinde
Savrulupta düşmedim yerlere

Bugün üzüldüm kendime
Şöyle bir döndümde bakıverdim gözlerime
Ne yaşanmışlıklarla parlamış vaktinde
Ne hayallere uzanmış sessizliklerle
Lakin şimdilerde karanlığa bakar olmuş
Bugün üzüldüm kendime