Ben bildiğinden farklı değilim
Tek değişen insanlar ve zaman
Başkasını geç
Herşey aynı monotonlukta
Sen iyi ol bari
Kıymetini bil herşeyin
Eserde durur deli rüzgar
Uçuşur sarı yapraklar
Gökyüzü griye bulanırken
Sonbahar yine kapımızı aralar
Çiçekler boyun eğerler
Açmaz olurda solar gider renkler
Gezmek istanbulu gezmek
Bulutların olmadığı bir gün
Ne içte bir hüzün
Ne de karamsarlıkla dolu ömrün
Boğaza balık misali dalmak
Kimsenin balık tutmadığı bir gün
Zemheri olmuş mevsimim
Donmuş bakışlarım
Artık maziye kalmamış ümitlerim
Güneşimle bile ısınamaz olmuş yüreğim
Çok yaşadım acı günler
Çok gördüm yorgun gözler
Elimden düşsende dilimden düşmezsin
Usulca gözlerim seni
Sen bilmesende
Belki yağmura yakalanırsın
Yanında ben olmam, ıslanırsın
Elimden düşsende fikrimden düşmezsin
Gözler tuzak
Sözler tuzak
Zehir zemberek olmuşum
Söyle neden herşey bana uzak?
Eller tuzak
Bir ayna ve ben
Karşı karşıya
Ben benle yüzyüzeyim
Yüzleşmede
Dert bende derim
Keder hırs
Bu ne kadar acı bir düşmüş
Yaşayan bilir derler
Sevdam uzaklara düşmüş
Yaşayanı nede yakar bu kederler
Gözden ırak olan gönülden de ırak derler
Sabahın ilk ışığı vuruyor balkonumun kıyısından
Ya şimdi anlarım yada bir daha gelmez belki bu an
Güneşi bekliyorum
O Issız bekleyişteyim işte anlarsan
Sen güneşi yakaladınmı böyle mahmurken?
Soğuğa bakmazsızın usanmadan
Kartondan düşler kurardım önceleri
Birer birer yırtılırlardı
Kibritlerden temeller hazırlardım
Teker teker kırılırlardı
Ergiyik olur çıkardım her defasında
Uzaktan,yakından sevgiyi yaşayanlara;
Uzayda olsa dünyada olsa
Ortada da dursa köşede de sallansa
Saf ise duru ise sevgi
Anlatmalı durmamacasına
Bizler faniyiz desekte
Sevgi bakidir
Şiirle damlatmalı ki kalplere
Gelecekte hislerimizi bilmelidir
etkileyici