Veysel Soysal Şiirleri - Şair Veysel Soysal

Sızlanıp, tepinir, akıla zarar;
Lanet okur da belasını arar.
Kiminin figanı gökleri sarar.
Kiminin narası içinde olur.

Kiminin dertleri Eyyüb’e benzer.

Olmadı bana suya bir davet;
Vardım bulağın gözünden içtim.
Gördüm en yakınımdan adavet.
Ağıyı bir vefasız yüzünden içtim.

Satın aldım, köle ettim, Karun’u

Safsataya başlama,
Her gördüğün haşlama.
Keyif için taşlama;
İti incitme gönül.

Terbiye et tuz ile,

Keramet ehlinin daveti olmaz.
Açık bulur isen gel kapısına.
Kaçarsa fırsatı, avdeti olmaz.
Var-gel, tokmak ile çal kapısına.

Kendi hatıram ağı eden aşı;

Karşı bağ bizim olsa,
Yaprağı üzüm olsa.
Ben yükümü tutarım;
Girmeye yüzüm olsa.

Kitabı fikir eyle
Hikmete gözünü aç.
Mevla’yı zikir eyle
Nuruna yüzünü aç.

Dua et, ruha cila.

Koca karının teki
Yana yatıp oturur.
Öküz budu ondaki.
Bacak çatıp oturur.

Başında al yazması

Kırk kılıçlı zeybek çıktı meydana
Alem bilir, adlı-şanlı kör duman.
Başı tokmak, beli sanki merdane
Çatal yürek, dokuz canlı kör duman.

Sinsi durur, azamete bürünür.

Hocanın buzağıyı bırakıp da kısrakla yarışmasının öyküsü Hoca bindi kısrağı Yorgaladı, eşkince. Seyisleri, uşağı Alkışladı, coşkunca. Gözetledi uzağı Geçti binbir tuzağı Hazırlanan buzağı Baka kaldı şaşkınca. Gösterdi her hüneri Toz duman meydan yeri Suskundu yeni çeri Demirlengin köşkünce. Ses geldi rumdan, şamdan Güller atıldı damdan Yaygaracılar camdan Sırıttılar pişkince Seçti taştan pirinci Hoca geldi birinci.. Pembe, kızıl, turuncu Nal topladı, düşkünce. Ağır toplar gülleler. Dalkavuklu kelleler Karasakal mollalar Kutladılar taşkınca. 08.07.1996 Bu bir refahyol öyküsüdür.

Çıktık yol.
-Uğur ola!
Sık sık mola.
Varmaz ula!
Kutlu kervan.