Veli Bilici Şiirleri - Şair Veli Bilici

Çiçeği sevdi çocuk
Sevgiyi derdi çocuk
Sevgiden çelenk yapıp
Çiçeğe verdi çocuk.

Hasret kaldım çocukluğa,
Aliler,Ayşeler,Güller...
Size diyorum çocuklar;
Ne olur bana ödünç verin
Şu çocukluk günlerini.
Ben de tekerlek koşturup,

Top,tüfek sesleri her yanı sardı.
Büyük bir imanın inancı vardı.
Erzurum,Sivaslı'nın göğsü kabardı,
Yanyana yatarak,tarih oldular.

Sevgileri sana sunmak,
Görevimiz ama çocuk...

Bizde olmayan sevgiyi,
Nasıl sunak sana çocuk?

Arayarak iz sürdüğüm,
Nehr-i Asi’de gördüğüm,
Konuşup name dizdiğim,
Sözlerim Asi’de kaldı.

-Harika Ufuk’a ithaf olunur.

Barış dostluk kardeşlikte,
Vatan Millet özdeşlikte,
Yürürsün can ön birlikte,
Bencileyin veli misin?

Sen hangi yaylanın çiçeği isen
Gidip oralarda kokasın Ayşe.
Ümidin kırılır,dile düşersin
Bu söz, dost sözüdür tutasın Ayşe.

Hayranım sabrına, dostluğuna da
Bir abide gibi duruyor şurda.
Sordum Adana'da kaç yıldır burda?
Sanırım on yılı aşkın dediler.

Adana, Sakarya onun yeridir.

Seni,
Seni nasıl özlediğimi
Her paydostan sonra
Tereddütsüz,
Peşine takılıp yürüdüğüm;
Yollara,

Vay bebeğim vay,
Büyümek kolay,
Ömür denen şey,
Yaşanır hay hay.

Çok hızlı geçer,