Susuyorum,
Sustukça sıra yine bana geliyor,
Resmiyle konuşuyorum,
Nasıl da gülümsüyor kahrolasıca gözleri,
Bilirim,
O, rol yapınca da güzeldi...
Çok güzelsin desem,
Klasik kaçacak,
Seni alır giderim desem,
Adım hayduta çıkacak,
Öperim desem,
Bir sapığın olacak,
Örümcek ağına dolanmış ipim,
Zamansız, ayarsız, çekilmiş pimim,
Ateşli hastalık geçirmiş gibi,
Ben bende değilim, karanlık dibim…
Şöyle bir düşündüm, nedir bu halim?
Ah benim kör talihim,
Kemiğim kırılsa candan sıyrılmaz,
Mayına bassam, ayağım kopar da,
Gövdem ayrılmaz…
Anamdan çırılçıplak doğduğumda,
ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam)
Doğum tarihi: 29 Ekim 1943
Ölüm tarihi : 15 Ekim 1986
Seni gördüm anladım ki sensiz hiç yaşamam
Bu kalbimi inan ki, ben sensiz asla taşımam
Canımın derdine düşmüşüm,
Düşmüşüm çıkmaz sokaklara,
Sokaklara çıkmam o halde,
O halde tek kurtuluş namaz...
Yakamı bırakırsa zaman...
kahretsin, yine yoksun!
bu aralar pek keyfim de yok,
sen olsaydın yanımda,
balım, pekmezim de olurdun,
sana bir şey söyleyeyim mi?
gülüm sen olduktan sonra,
Sen oyun oynarken ayağın kayıp düşünce,
Dizin kanıyor, ağlıyorsun,
Nazlanacağın birileri var,
Öpeyim de geçsin diyorlar,
Öpüyorlar, geçiyor acısı,
Gözyaşını siliyorlar, gülüyorsun,
Hayat yordu,
Hamur gibi yoğurdu,
Gelen vurdu, giden vurdu,
Eş vurdu, dost vurdu,
İçim yangın yeri, yetim yurdu,
Bir de ayakkabım vurmasaydı...
Her bir şeyden vazgeçtim,
Sen gel bir hele, belki kendime gelirim,
Yok, yok, yorulma sen akıllım!
Adam akıllı şiirlerimle ben sana gelirim,
Dans da ederiz değil mi?
Yok, yok, vazgeçtim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!