Gülden Çimen Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair ...

Terk eden sevgiliye, giden anne eşlik ediyor..
Yürek yangını git gide büyürken geride anımsanan o çocukluk yılları kalıyor.
Ne güzel anlatmışsınız. Su gibi akıp gitti dizeler.
Kaleminiz hep konuşsun böyle..

Ve gün gelir toplama işlemlerinden yorulur kalbin.
Kimse seni kendine eklemez.
Kendini bile.
Bir kenarda yalnızlıkla çarpışır kalırsın,
bölüştüğün herkes uzak olur, kalan ise hep sen.

O kadar dinlendim ki şu satırlarda bir o kadar da gün yüzüne çıkan yalnızlıklarımın aynasına bakıyor hissetti ...

Güzel insan,
Ruhunun güzelliğini şiirlerinde satır satır, cümle cümle hissediyorum.
"ve ben,
seni sevmeye geldim bu dünyaya."
Demişsin ya bir şiirinde, sen bu dünyaya yazmaya gelmişsin.
Bir sabah güneş en sakin, en sıcak yanıyla hissedilirken, fındık tarlalarında çalışan insanlar çoktan işe koy ...

Dinledikçe güzelleşen şarkılar vardır.
Ama okudukça güzelleşir mi bir şiir? Güzelleşirmiş.

Sokaklar konuşmadı bugün,
dili tutulmuş bir şehir gibi baktılar yüzüme.
Yürüdüm… yürüdüm…
Kendime bile rastlamadım.
Belki köşe başında
eski bir çocukluk düşer önüme diye
çantama şeker koydum,
kimse almadı..

En çok bu dizeler burktu içimi.
O yalnızlık hissi, tanıdık bir ses arama çabası, ...

Bir acıdan doğmuş olsa da güzel satırlardı.
Bir solukta okudum.
Çok akıcıydı.

uzun boylu susuyorum,
kaç dil de sus yutulursa öğreniyorum.
Demissiniz ya,
Sükut çoğu zaman acının yürekte hapis halindeyken oluyor. Onu salsan ne yapacağını bilemez bir hal alıyorsun. Sahiplenme, kimsenin anlaya ...

Çok teşekkür ederim. Yine onore oldum bu yorumunla.

Saklı kalanları görebilen, gizleri anlamlandırabilen, sükuttaki sesi duyabilen yüreğin hep var olsun.

Eyvallah.

Kaleminden övgüler taştıkça taşmış ve ben onları okurken mahçup oldum.
Güzel bakan yüreğine sağlık.
Okuma zahmetine yorum yapmayı da eklemişsin. Onore oldum gerçekten. Varolasın.

"Adını anarken, şehirler yıkılır,
ben yıkılmam, var olurum,
sessiz, kendimce. "

Ne güzel anlatmışsın. Onsuzluktaki seni, varlığındaki yok oluşlarını.
Bazen O var diye yok oluruz.
Çünkü onun dışındakiler var olma sebebine yetmez.

"Kendimi bile sevmiyorum sen yokken.
Gelmediğin günleri to ...

Jorge Luis BORGES in An'lar şiirini hatırlattı bana.

Az konuşurdum,
Çünkü herkes çok konuşuyor zaten,
Ama kimse kimseyi dinlemiyor be birader!
Demişsiniz. Katılıyorum buna.
Günümüzün büyük bir sorunu, benci'likle beraber.

Farkındalığınız çok iyi masallah.. Yaşayıp, uygulayabilmek temenni ...

Okuma zahmeti göstermişsin sagolasın Münzevi. Bu zahmeti bir de yorum yaparak katlamışsın.
Çok teşekkür ederim her bir cümlen için. Böylesi derinlikle bakıp gördüğün, yorumladığın için.

Beklenen gelmedikçe var olur aslında
Geldiğinde hiçbir şey aynı kalmaz.

Madem aşk kavuşamama halidir. Kavuşunca sevgi olur.
Ozaman ikinci kişinin var oluşundan bahsedemeyiz ki.
Uzaktakini severken, onsuz yaşarsın o yangını yüreğinde. Aşk zaten bu yangının ta kendisi değil mi.

Giden midir terkeden, yoksa kalan mı ?
Şair der ki: Kalan gidenin gitmesine ses çıkarmıyorsa, çoktan terketmiştir."
Can Yücel de sizinle aynı düşüncede :)
Bazen asıl terk eden, ses çıkarmadan gideni izleyendir.