Üner Dilek Şiirleri - Şair Üner Dilek

Zihinler bulanık akıllar yorgun
Net değil dünyanın görünen yüzü
Zamandan kovulmuş sürgünde vakit
Saatler şaşırmış gece gündüzü

Yönlerden habersiz sözde pusula

Gecenin hüznünü taşıma güne
Her vaktin kendince ahvali vardır
Dünyanda yer eden emsalsiz hüsnün
Kalbin sinesinde hayali vardır

Dem alır efkârın keman sesinden

Kelamın bağrında gör kudretini
Haydi git dedim ya gel demekti o
Anlatamam şimdi iki satırla
Buyur tut dedim ya el demekti o

Af ile merhamet büyüklük şanı

Kays imiş çöllerde deli divane
Bu yüzden adına Mecnun demişler
Tükenince umut vuslattan yana
Kaderin hükmüne kanun demişler

Oyuncak misali eğlence sanki

Vazgeçmez bu gönül düştüğü yoldan
Varıp ahirine hüsran desinler
İstemem dünyanın saltanatını
Koy bana akıbet viran desinler

Yanmayı biliriz alevi harı

Kulak ver bülbülün nağmelerine
Dönüp de gözünü gülden ayırma
Gülşenin halini tasvir edersen
Kelamın gücünü dilden ayırma

Yazılmadık türkü şarkı mı kaldı

Zamanın nabzına ver kulağını
Yılların bağrında hicranı dinle
Varmışlı yokmuşlu malûm hayattan
Çileler yorgunu insanı dinle

Söylenmemiş sözü vardır herkesin

Şevk-i mezidim ile bir hal-i şeb-i aşkta
Mutmain oldu gönül, zevk alınca badeden

Yazılmış değil hala name-i hicran güle
Ayrılmaz an-ı vahit şeyda bülbül bahçeden

Unutma baharı hazana bakıp
Goncalar açacak gül diye diye
Bahçevan çağırır gelince vakti
Seslenir bülbüle gel diye diye

Yorulduk belki de tükendi sabır

Biliyorum gideceğin diyarı
Yalvarıp yakarıp kal diyen olmam
Sanma ki ararım sorarım seni
Özledim çıkıp da gel diyen olmam

Şehrin en karanlık dar sokağında