Ağırdan çıkıyorum sakızağacı sokağının yokuşunu.
Sağım solum alabildiğine yıldız kapanı bu zifiri gecede.
Uzun ince bir Aşık Veysel türküsü ki sorma,
Ağlatan mehtabın kan kızılı gölgesinde...
Kırk yıllık bir kahvenin hatırında kalmış tebessüm,
İki kadeh rakı ile mezelenmiş hasret sohbetleri...
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;