Sen miydin o
Saman alevi, pamuk şekeri gibi
Aslından müsvedde çıkarılamayan
bir görünüp bir kaybolan
Eşsiz ışığıyla göz dolduran.
Sesiyle neşesiyle tozu dumana katan
En iyi sen toparlıyorsun...
en iyi sen dağıttıktan sonra...
Yağmur tazeliğini getiren sesin..
Gökkuşağını odaya dolduran gülüşün..
Ve bitmek bilmeyen özlemindir
Muhteşem gelmiyorken artık hiçbirşey
Yitirmişken renklerini hayatın
Birden...
Gülüveriyorsun..
Bahçeler en güzel çiçeklerini açmış mevsim rengini çoktan değiştirmiş oluyor
Hayatın en kaçamak parantezini açıp
Hüzün akıyor yelkovanından
Bitmez sandığın ömür
Harcanıp gitmiş çoktan.
Ne ağlar ne yakarırsın
son yolcu da gitti kervanın arkasından
Ağarmış saçların aklın seması
Ey sırat ne uzun ne çetrefilli ne yorucusun
Kaldırımın yok asfaltın yok
Çakıl taş oyuk oyuk çok yerin
Düşmemek için debelenirken
Birinden kurtulunca diğerine düşmüş oluyorsun çoktan..
Enkaz yığınlarından gelir gibi sesler
Orda durup
Akıp giden zamana karşı
Elimi uzatmistim
Hem de tüm kalbimle
Tutsaydın ya ...
Fiillerinİn öznelerini dövdüğü cümleler kuran!
"An"ların içinden
önce
Sesi gitti,sonra nefesi
ilmek ilmek ,milim milim
Eksilir durur sökülen yeri
Öyle el ele sırtsırta yanyana gözgöze durdukça
Dünya en hızlı dönüşlerini de yapsa etrafında
Dimdik ve sağlam durur insan.
Sevgilerini çoğaltırken evrenin .
Bütün dertler tasalar önce ikiye
Suya öykünür
Gökyüzüne de
Ve biraz da kuşlara
Özgürlüğü takip koluna
Caka atıyor ha bire dosta düşmana
Bir anaya bir babaya kalmıştır
elinden tutup ayağa kaldırmak
Dünyanın telaşı sırtında
Her günü kovalayarak
Attığın adımlar hatırlanacak
Bahçeler çiçekli günler güneşli
-
Gülen Yüz
Tüm Yorumlartülay hanım yüreğinize sağlık şiirlerinizi zevkle okudum kaleminiz daim olsun