Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Mutluluk, hüzünlerin içinde ki merhamette,
Kendinin ötesinde,
İçimizde iç çekişlerde dışsal bir yansımanın içine katışı,
Ve bütünlemesiydi yaşamda gerçekliği.

Bir insanın kimliğinde nice kimsesizlik olduğu gibi
bazen kimliğinde bilinmez nice kimyalar vardır.

Bir çiçek bir ömürde bin bir şiirdir.
Ancak ne şairde çiçeğin kokusu duyulabilir.
Nede şiir, mevsim katar çiçeği şairde yaşamayan için.
...
Bir çiçek ki, yalnız bakışınla dile gelir.
Bir çiçek ki, yalnızca aşk ile öze serilir.

Bazen, mutluluğun resmini çizersin tek bakışla, bakışından bambaşka dünyalar yansır.

Amaçta sensin,hiçlikte.
Yaşamakta sensin,yaşama bütünlenmekte.
Buyüzden herşey özel yaşamaktan daha özel ne olabilir ki?
Varolduğunu bilmek gerçeği en büyük bilinçtir tüm boşluğun içinden.
Sevgi en büyük amaç ancak kalpten değene.
El dokunmayacak yürek dokunacak.

Çıktığında sahneye kendini yaratırsın.
Asıl sahneden indiğindedir yaratılışın.

Kainatta herşey bir düzen. Ve bazen, tam tersi aksi durumlar en gerçekçi...
En küçükten en büyük yaşam, yaşamda büyüklük ne yüce kavram.
Karınca çabası, dağ vakuru. Dağda bir yeşillenme sevdası.
Kim demiş uçurumlar en son had, uçurumları özgürlüğe kanatlananlardan duymak gerek!
Birde insan olmak özüne, hiçlikte,bilinçte,birlikte ve yaşam özgürlükle güzel.

Kalpten hissedilen bir rüzgardı ömür düşüncede.
Savrulmaya ait bir duyuşta yaşama ses olacak kadar derin.
Derin bir boşluk içinde.
Yaşamın kendisi kadar bilinen.
Tüm duyuşlara dek hissettirendi aşk kendinde.
Hissedilen herşey yaşama bütünler.

Yalnızlık insansız kalmak değil inançsız kalmaktır. İmanın inancı değil tüm kendi imkanlarının inancıdır dağılan.
Duymak yaşamak değildir ama yaşamak duyumsamaktır.

Bazen bi cümle alemdir insan, bazen kendi içinde tek bir harftir.
Önemli olan tek bir kelimede dahi olsa özde anlam olabilmektir.